Taksiden indim.Oo!Benim ailemde ne kadar çok zenginmiş.Ne ararsan var.Villaları böyleyse içerisini düşünemiyorum diye geçirdim içimden.Giriş kapısının merdivenlerinden indim.Kapıyı çalmama yakın içeriden gelen sesleri duydum.Evin diğer kapısı açıktı.Oradan çaktırmadan içeri girdim.İçeride bir yığın çocuk sürüsü,palyaço ve pasta vardı.Acaba kimin doğum gününü kutluyorlardı?Hatta annem ve babam olacak insanların arasında benden birkaç yaş küçük kız çocuğu vardı.Biraz daha içeriye doğru yaklaştım.Konuşulanları duyar gibiydim.Babam o kıza "İyi ki doğdun prensesim."dediğinde şok olmuştum.Sinirlendim.Dışarı hızlıca çıkarken masadaki vazoyu farketemedim.Yere düşüp kırıldı.Kimse anlamadan dışarıya çıkıp bahçenin bir kenarında ağladım.Sakinleşmek için orada uzaklaştım.Telefonumdan müzik açıp kulaklığımı taktım ve ağlamaya devam ettim.Yoldan gelirken karşimdakini farketmeyip çarpıştık.Çocuktan özür diledim.O da benden diledi.Sonra çocğa kendimi affettirmek için ona cafeye gelip birşeycikler ısmarlıyacağımı söyledim.O da kabul etti.Adını sormak için sabırsızlanıyordum.Sonra da sordum tabi."Adınız neydi acaba" diyerek gülümsedim."Adım Can.Ama sen bana Behlül de" deyince beni bir kahka tuttu.Ona "Çok espirilisin,keşke ölsen" dedim.Çocukta bozuldu tabi."Tabi ki de şaka yaptım" deyip yanağından öptüm.Galiba ondan hoşlanıyordum.Onu öpünce o da ban sarıldı.Cafeye gittik.Bana "Sen burda bekle.Ben hemen geliyorum"dedi.Aradan fazla zaman geçmeden geldi.Bana kolye almış hayvan :D Teşekkür ettim.Ardından "Benimle çıkarmısın?"dedi.O anda içimde kelebekler uçuştu.Bende kabul ettim.Sonra birbirmize sarıldık."Bu arada söylemeyi unuttum,senin neden gözlerin dolmuştu öyle?"dedi.Ben de nasıl olsa artık beraber olacağımız için ailemle ilgili olanları anlattım.Can'ın telefonu çalmaya başladı.Bana acil işi olduğunu söyledi ve ben de peki dedim.O da gitti.Aklıma ailem geldi.Sonra evlerine gittim.Kapıyı çaldım.Kapıyı açan hizmetliyi iktirip içeri girdim."Pislikler"diye avazım çıktığı kadar bağırdım.Babam ve annem sesi duyup yanıma geldiler; ayrıca beni tanımadılar."Neler oluyor burada?"dedi babam."Vay,vay,vay!Beni tanımadınız mı?Doğru ya.Kızını alıp cami avlusuna koyan ben değilim zaten.Sizden nefret ediyorum,doğduğum güne lanet olsun!"deyip evin kapısından çıktım.Annem arkamdan "Laraaaa! Dur! Anlatacaklarım var" dedi,kolumdan tutarak."Senin Lara diye bir kızın yok artık"dedim.Sonra Can'ı arayıp cafeye gelmesini söyledim.Aradan bir kaç dakika geçti.Sonra onu gelirken gördüm ve boynuna atladım."Sarılarak anlatmak istediklerim var."dedim.Can da bana sarıldı.Ona yaşadığımı sarılarak anlattım,ağladım.Kalacak yerimin olmadığını söyledim.Beni teselli edip onda kalabileceğimi söyledi.El ele tutuştuk.O varken her yer huzurdu bana.
