Inazuma Eleven: Shane Evans, de toekomstige legendarische speler.

Het Begin

'Hey Shane, kom je naar beneden, we gaan eten.' Ik had een drukke dag achter de rug. We hadden getrained en ik was moe. Mijn broer zal wel net thuis zijn gekomen, die mafkees. Zijn naam is Mark Evans, de aanvoerder van het Raimon voetbal team. Ze hebben zeven leden, maar toch blijft hij moedig dat ze dit jaar gaan halen. Daarintegen zit ik op Lupin junior high, en ook in het voetbal team. Vorig jaar hebben we in de halve finale van het voetbal frontier toernooi verloren van Kirkwood, een sterk team. 'Ja ja mam, ik kom eraan.' Ik loop naar beneden en ik zie mijn broer zitten. 'Zo Mark, weer gevochten met het rugby team?' Ik begin hard te lachen, aangezien het voetbal team zo klein is dat ze aan het rugby team moeten vragen of ze het veld mogen gebruiken. 'Ja Shane heel grappig, maar ja, er was weer een klein opstootje.' We begonnen met eten en ik begon te vertellen over vandaag. 'We bereiden ons voor op het voetbal frontier toernooi, de training gaat goed, en iedereen is super erg gemotiveerd.' Zo ging ik nog wel even door. Maar toen Mark vertelde wat er vandaag was gebeurt, schrok ik. 'Wij spelen over twee dagen tegen Royal Academy.' Royal Academy is al 40 jaar het sterkste team van het land, en dat ze tegen Raimon willen spelen, is vreemd, omdat het een klein voetbalteam is. 'Haha, spelen jullie tegen Royal? Willen jullie vernederd worden ofzo?' Toen keek mijn moeder boos mijn kant op. 'Zeg, doe eens aardig tegen je broer. Je weet nooit hoe het zal gaan.' 'Oke oke, het spijt me Mark. Weet je wat, ik zal komen kijken.' Die avond lag ik in bed. Ik zit sinds vorig jaar bij het voetbalteam van Lupin, maar heb nog geen wedstrijd gespeeld in het team. Lupin is een sterk team, en ik voetbal nog niet zo lang, maar mijn teamgenoten weten anders. Ik kan goed voetballen, alleen kan ik nog geen super techniek. 

Twee dagen later.

'En Mark, heb je genoeg leden voor de wedstrijd tegen Royal, of nog steeds niet genoeg spelers?' 'Ja Shane, we hebben elf spelers, te gek hè?' Ondanks dat ik mijn broer soms nogal loop te klieren en een beetje apart vind, hij is en blijft mijn broer, en ik sta 100% achter hem. 'Kom, laten we naar je school gaan. Aangekomen op Raimon stond ik langs het veld, en Raimon stond in te trappen toen Royal aankwam in een grote wagen. Ze kwamen het veld op en de aanvoerder, Jude Sharp, schoot een bal recht op mijn broer. Hij hield hem tegen, maar het leek een hard schot. Toen liep iemand naar de boom waar ik stond. 'Hallo Shane, wat doe jij hier?' Deze stem kwam mij bekent voor en ik draaide me om, en moest lachen. 'Wat een verassing dit, de grote Axel Blaze in hoogst eigen persoon. Wat doe jij hier op Raimon?' 'Oh, gewoon van school veranderd, niks bijzonders. Ik kan jou beter vragen wat je hier doet.' Ik wist dat hij niet mijn achternaam wist omdat ik in de halve finale vorig jaar niet speelde, alleen elkaar begroet hebben, dus ik zei maar niet dat Mark mijn broer was. 'Oh, ik dacht dat ik wel naar een wedstrijd van Royal wilde kijken, en Raimon is dichtbij. Bovendien wilde ik ook weten waarom ze tegen Raimon wilde spelen.' 'Ah, op die manier.' Hij liep door naar een andere boom en de wedstrijd begon. In de rust stond het 10-0 voor Royal, het was een ramp. Raimon had geen kans op scoren gehad, en het leek er ook niet op dat dit zou gebeuren. 'Kom op mannen, we later het niet hierbij, er is ook nog een tweede helft.' Je hoorde Mark over het hele veld schreeuwen. Hij vervolgde zijn pep talk en de tweede helft begon. Toen het 20-0 stond lag iedereen behalve Willy Glass, en mafkees vond ik, op de grond. 'Ik wil geen voetbalster meer zijn!' Hij rende van het veld en zijn shirt viel bij Axel. Deze wedstrijd is gespeeld, het kan niet vervolgd worden als Raimon maar 10 spelers heeft. 'Vergeef me Julia, laat me spelen voor deze ene keer.' Axel liep het veld op met het shirt van Willy. Ik keek verbaasd. 'Ha Axel, je bent toch gekomen.' 'Uiteraard Mark, ik kon jullie niet zo laten zonder te helpen.' De wedstrijd ging door omdat Royal akkoord ging met de wissel. Ze schoten op goal. 'Dreigdriehoek!' Ze schoten op goal. 'Deze moet ik tegen houden, voor het team, een moet ik tegen houden.' En toen verbaasde Mark iedereen. Mark deed een super techniek, en niet zomaar een. Hij deed de legendarische Hand van God, en tevens ook de super techniek van onze opa, David Evans. Hij hield het schot tegen. Hij gooide de bal rechtstreeks naar de al naar voren sprintende Axel, die de bal aannam en in de lucht schoot. 'Vlammen Tornado!' Joe King kon er niet bij en de bal vloog erin. 20-1! Ze hadden gescoord. 'Ja, een goal van Raimon, het is ongelofelijk, maar ze doen het.' Royal liep van het veld af, wat betekent dat Raimon wint. 'Dit is de eerste stap naar het voetbal frontier toernooi mannen!' Jaaaaaaaaa!