Madame Chique

~PROLOOG~

Hallo, ik ben Emily Chique. Ik ben een 20-jarig meisje dat in het modellenbureau Black Jack werkt. Jij vraagt je waarschijnlijk af waarom het zo heet? Wel... Dat is nogal een lang verhaal. Eigenlijk is het niet zo'n lang verhaal, dus ik zal het eventjes uitleggen. Mijn baas noemt Jack, Jack Shadow. Hij draagt altijd zwarte kleren en sindsdien noemt het modellenbureau dus 'Black Jack'. Heel origineel bedacht toch? Nee, eigenlijk totaal niet... Maar goed, ik herinner nog die eerste dag toen ik moest solliciteren...

-Proloog-

Oke, oke... Ik kan dit wel... Gewoon ontspannen! Niets om je zorgen over te maken. Ach, wie hou ik nu voor de gek? DIT IS HET BELANGRIJKSTE IN MIJN LEVEN! Nee... Dat zijn mijn familie en vrienden al... Maar je snapt wel wat ik bedoel! 

Ik wachtte ongeduldig af tot mijn naam werd genoemd. Er waren een paar mensen voor mij, die strak voor hun keken. Ze waren best wel oud. 

Wat doe ik hier eigenlijk? Alsof ze een 20-jarige zullen aannemen! Ha! Laat mij niet lachen... 

"Emily Chique?" "He?" Ik schrok wakker uit mijn gedachte en zocht naar degene die mijn naam riep. "Volgt u mij, alstublieft." Ik stond op en volgde haar met trillende benen. We stapten door een lange, brede gang, totdat we stopten voor een deur. "Hier is het. Veel geluk." "Danku." 

Wilde ze alleen maar beleefd zijn of bedoelde ze het echt? Heb ik echt geluk nodig? Oké, ik moet echt eens stoppen met zoveel na te denken. 

Ik hield de klink vast en duwde hem voorzichtig naar beneden. 

Mijn eerste indruk, toen ik de kamer binnenkwam, was dat het er heel modern uitzag. De kamer was helemaal wit en zwart. De muren waren wit geverfd en de meubels waren allemaal in het zwart, behalve de tafel. Die was namelijk van glas gemaakt. Ik haalde diep adem en stapte voorwaarts. "Ga maar zitten." Ik keek naar een man die nog niet zo oud was en die wees naar een stoel vlak voor hem. Ik ging zitten op de plek, die me werd aangewezen. "Heeft u uw cv bij?" Ik knikte langzaam en gaf hem mijn cv. Hij keek me aan en zo bleef hij me aanstaren, tot hij uiteindelijk de map uit mijn handen trok. "Dankje." Hij keek er naar en na een paar minuten keek hij me, zonder emotie, aan. "Wel, het ziet er goed uit. Je hoort nog wel van ons." Ik knikte en hij glimlachte naar me. "Wees maar gerust,  je maakt een grote kans. We houden wel van jonge werkneemsters." Hij gaf me een knipoog en ik glimlachte nerveus naar hem. 

Wow... Dat is gewoon eng. 

Ik pakte mijn cv en stapte naar de deur toe. "Trouwens, Emily. Nog een fijne dag!" Ik keek hem even aan en mompelde snel: "U ook." Ik opende de deur en liep snel door de lange, brede hal. Ik kwam de mevrouw tegen, die me daarnet de weg leidde naar de directeur. "En? Hoe was het?" Ik lachte en antwoordde: "Goed, denk ik... Het was nogal ongemakkelijk." "Ach, ja! Onze directeur wilt iedereen nogal ongemakkelijk laten voelen, maar eigenlijk valt hij nog wel mee, hoor." Ze glimlachte naar me en ik voelde dat ik rood werd. 

Wat bedoelt ze daarmee? Hebben alle werkneemsters hier een hechte band met de directeur?! 

"Oh, nee! Zo bedoel ik het echt niet, hoor. Ik hoop niet dat je denkt dat hij één of andere pedofiel is, of zo. Hij heeft namelijk een 'vriendin'." "Ow, nee! Natuurlijk dacht ik dat niet!" Ik stapte snel verder, want het begon daar nogal warm te worden. "Ehmm... Wacht even, meisje! Je moet nog even wachten in de wachtzaal, voor het geval als je wordt aangenomen." Ik stak mijn duim omhoog en rende naar de wachtzaal. 

~

Ik weet het... Je zou echt niet in mijn plaats willen zitten, hoor! Ik had in 1 uur al in veel ongemakkelijke situaties gezeten.

~

Ik wachtte nerveus in de wachtzaal met een 10-tal andere mensen, totdat de directeur eindelijk binnenkwam. "Goed, ik weet dat er hier ongeveer een 10-tal mensen hopen op een baan hier..." 

Correctie, 11-tal mensen! 

"... Maar we kunnen jammer genoeg maar 2 personen blij maken en dat zijn Bryan Hathaway en Emily Chique." "YES!" Ik sprong blij van mijn stoel. Toen realiseerde ik mij ineens dat iedereen naar me zat te kijken. "...*KUCH*... Excuseer." Ik ging weer zitten en voelde me zo'n sukkel. 

Hoe dom kan ik zijn? Ik bedoel... Ik riep gewoon YES, terwijl er 9 andere mensen niet door zijn. Ik heb echt geen hart. 

"Ehmm... Oke, Emily en Bryan. Jullie mogen mij volgen, want wij hebben nog veel te bespreken. De rest mag gaan." Ik zag, de andere 9 mensen die niet zijn aangenomen, droevig weggaan. 

Nu voel ik me dus schuldig.

"Voel je niet schuldig. Ik weet dat het erg is, om ze zo verdrietig weg te zien gaan, maar gelukkig behoor jij niet bij die mensen." De jongen die ook is aangenomen, keek mij glimlachend aan. "Je hebt gelijk. Wacht! Hoe wist je dat-..." "Ik zag het in je ogen." Ik voelde dat ik blosjes, op mijn wangen begon te krijgen. "Ik ben trouwens Bryan." "Ja, dat wist ik al. Ik heb je naam daarnet al gehoord..." Ik zag dat hij zich ineens dom voelde. "Oh! Ik wil niet de wijsneus uithangen, hoor. Echt sorry." "Het geeft niets! Ik voel me inderdaad nu heel dom... Maar hey! Dat ben ik ook." "Als je dom zou zijn, zou je nu niet aangenomen zijn, hé?" Hij begon te lachen. "Je hebt gelijk." We keken elkaar een lange tijd aan, maar ik verbrak de verbinding. 

Sorry, maar ik ga echt niet verliefd worden op de eerste dag! En vooral niet op een collega.

"Oh, ehmm... Ik denk dat we de directeur moeten volgen." "Oh ja." Ik stapte snel verder en zag dat Jack al op ons stond te wachten. "Goed, zo te zien hebben jullie al wat gepraat." "Sorry voor het lange wachten, meneer." Ik keek Bryan raar aan. Hij wilt ook wel wat slijmen... "Je hoeft je excuses niet aan te bieden, het was maar om te dollen!" 

Dollen? 

"Dollen is een synoniem voor een grapje maken." 

Zei ik dat luidop?!

We kwamen zijn kantoor (alweer) binnen en gingen zitten op een stoel. "Oké, ik heb goed nieuws. Er is al meteen een opdracht voor één van jullie twee, waar je veel geld mee kunt verdienen." Bryan gaf me een schouderklopje. Ik keek hem niet-begrijpend aan. "Het spijt me, dat ik nog vòòr jou, geld verdien... En ook nog sorry dat ik het lievelingetje ben van de directeur," fluisterde Bryan in mijn oor. 

Oh mijn hemel. Wie denkt hij wel niet dat hij is? Oké, waarschijnlijk heeft Jack het over Bryan, maar dat betekent nog niet dat Bryan zo moet gaan stoefen! Ik snap niet dat ik hem als boyfriend material zag. Wel, dat is al de eerste stap. Jongens zijn nooit te vertrouwen.