Madame Chique

Chapter 4 - Frieten en biefstuk

"Wat bedoel je met anders?" Nadat ik dat zei, werd hij rood. Maar na een tijdje vermande hij zich. "Niets. Wat denk je dat ik bedoel?" Hij keek me twijfelend aan. 

Het is best wel schattig.

"Als je zegt dat ik anders ben vergeleken met alle andere meisjes, dan lijkt het precies alsof je me leuk vindt. Want ja, zo gebeurt dat tenminste in films en boeken, maar er is alleen één klein probleempje. Je kent mij amper, dus het kan gewoon niet dat je me nu al leuk vindt én onze relatie is puur professioneel." Hij knikte langzaam en keek me dan uitdagend aan. "Pff... Dacht je nu serieus dat ik je leuk vind? Pff... Ik vind je heus niet leuk, hoor. Met 'je bent anders, dan alle andere meisjes' bedoelde ik dus dat je veel baziger en stommer bent. Ja, dat is wat ik bedoelde." Daarna knikte hij nog een keer en draaide zich daarna om. Hij ging leunend aan de rand van het hek staan en ik deed hetzelfde als hem. "Wel, bedankt voor het compliment," zei ik grommend. 

Ik moet toegeven, ik voel me best wel teleurgesteld, dat hij dat zei. Ik verwachtte een ander antwoord. 

Hij keek me eventjes aan en keek dan weg. Zijn mond bewoog, maar er kwam geen geluid uit. Het leek wel alsof hij aan het nadenken was, voor wat hij ging zeggen. "Het spijt me, ik had niet zoiets moeten zeggen." "Het geeft niets. Soms moet je de waarheid gewoon zeggen. No worries, ik kan de waarheid aan." Ik keek hem niet één seconde aan. Want dat kon ik op één of andere manier gewoon niet. "Nee, eigenlijk was dat de waarheid niet. De waarheid is dat-..." "Meneer Beckham, uw vader belt u." Ik draaide me om en zag een ober met een telefoon in zijn hand. "Kan het niet eventjes wachten?" "Nee, Dylan. Het is je vader. Dan moet je toch wel opnemen?" Hij keek me aan met een weet-je-het-zeker-blik en ik knikte goedkeurend. "Ga nu maar. Ik wacht wel. Ik zal wel genieten van het prachtig uitzicht hier." Hij glimlachte en knipoogde naar me. "Dankje, madame Chique." Ik lachte zachtjes en hij liep met de ober weg. Ik draaide me weer om en keek naar de natuur. Ik voelde mijn mondhoeken omhoog gaan. "Het is hier zo mooi. Ik zou hier wel uren naar kunnen kijken." 

Wacht. Praatte ik nu tegen mezelf? Ach, er is hier niemand. Dan lijkt het precies alsof ik aan het denken ben, toch? Ja, dat is ongeveer hetzelfde. 

"Het is schattig dat je tegen jezelf praat." Ik keek geschrokken achter me en zag Dylan daar met een brede lach staan. "Je liet me schrikken. Waarom ben je hier zo snel?" Hij keek me verbaasd aan. "Snel? Ik ben zo'n 10 minuten weg geweest." 10... 10?! "10 minuten? Dat kan echt niet..." Hij staarde me aan, alsof ik iemand was die uit het gekkenhuis kwam. "Soms heb ik dat ook. Dan gaat de tijd sneller dan je had verwacht. Misschien komt het, omdat je hier tot rust kunt komen en goed kunt nadenken." Ik keek hem verwonderd aan. "Waarom kijk je zo?" "Na wat je juist zei, vind ik dat je slimmer lijkt." Hij rolde met zijn ogen. "Ik ben altijd al slim geweest. Je had het gewoon nooit opgemerkt." "EGO!" "Hey, zo mag je me niet noemen. Dat is geen goed gedrag voor een baas, vind je ook niet, madame Chique?" Op mijn beurt rolde ik ook met mijn ogen, maar dan meer overdreven. Hij grinnikte en keek dan naar de tafel. "Na u." Hij bewoog zijn arm richting de tafel, als een echte ober en ik deed wat me gevraagd werd. Ik ging zitten en keek naar mijn bord. Er zat een lekkere salade op en dan keek ik naar zijn bord. 

Frieten en biefstuk. Romantisch. Niet dat ik wil dat het romantisch is. Helemaal niet zelfs! 

"Wat? Vind je de salade niet lekker?" "Ehm... Ik heb nog niet geproefd. Wauw, jij eet ook echt heel gezond." Hij keek van zijn bord naar de mijne. "Ik had geen zin in een salade." 

Hoe komt het dat hij zo slank is? Wedden dat hij een six-pack heeft. 

Ik nam een hap van mijn salade en smaakte de lekkere saus dat erop zit. Ik sloot mijn ogen en genoot van elke hap dat ik nam. "Blijkbaar is de salade lekker?" "Het valt wel mee.." Hij keek me aan met de blik van dat hij me niet gelooft. "Och, jammer." 

Ik weet niet wat hij van plan is, maar ik weet zeker dat het niets goed kan zijn. 

En ik had gelijk. Hij pakte mijn bord en ik keek hem verslagen aan. "Oké, oké. Het is een fantastische salade. Man, ik heb nog nooit zo'n lekkere salade gegeten! Ben je nu blij?" Hij knikte voldaan en gaf me mijn bord terug. "Dat was alles dat ik wilde horen." Hij glimlachte en ik kon het niet laten, maar diep in mezelf dacht ik: Howlie mowlie! Hij is echt aantrekkelijk als hij lacht.

~~~~~

Hey mensjes,

Ik had weer eens een dag dat ik superveel zin had om te schrijven, dus ik dacht: Laten we eens verder schrijven in dit boek. Eerst wil ik jullie iets HEEEEEEEEEEEL BELANGRIJKS VERTELLEN, dus blijf dit alsjeblieft lezen en scroll niet verder. 

IK HEB EEN TRAILER VOOR DIT BOEK.

Je kunt de trailer vinden in de proloog of je kunt klikken op deze link: https://youtu.be/hU4FdxR7-Jk 

Ik zou het echt supppeeer leuk vinden, als je het misschien zou bekijken en zou zeggen wat je er van vind. Ik heb het niet gemaakt, dus je moet geen trailers aan mij vragen, maar ik heb deze trailer van iemand heel speciaals gekregen. Ik weet dat de trailer nogal wazig is, maar ik kan er jammer genoeg niets aan doen. Dit was ongeveer alles dat ik wilde zeggen! Krijg ik misschien nog een:

Vote? ⭐

Comment?

Follow?