<<< Z E Y N E P >>>
Bismillahirrahmanirrahim diye açıyorum gözümü o nasıl bir riya ya onun orda ne işi var? Allah’ım nasıl terlemişim. Bu nasıl bir bilinçaltı ya… Hayır benim bilinçaltımda onun ne işi var ya? Allah allah. Kalkıp duşa girdim. Hala rüyamın etkisindeyim resmen. Bu etkiden kurtulup daha doğrusu kurtulmaya çalışıp hızla duştan çıkıp üstümü değiştiriyorum ki alışverişe gidip kafamı dağatayım. Yağmur’u arayayım bari nerde kalmış öğreneyim.
- Alo
Y : Efendim Zeynep
- Kızım nerdesin sen ya?
Y : Geliyoruz işte Zeynep çatlama
- Yağmur ne alakası var trafik falan uğraşmayalım diye.
Y : Hıı anladım ben o trafiği- hasbam
- Bana bak Yağmur.
Y : Tamam Zeynep geliyoruz dedim kapat.- bu kız niye sinirli ki
- Çabuk ol. Ayrıca sen kimle geliyorsun?
Y : Kızları aldım Zeynep can bırakıyor.
- Siz barıştınız mı Yağmur?- diye boş bulunup sordum ama diğer can aklıma yeni geliyor maşallah bir tane değil ki
Y : Ne barışması Zeynep?- diye kızdı ulan Yağmur bile kızabiliyormuş şu hayatta hey gidi hey
- Tamam Yağmur unuttum diğer Can’ı ne yapayım ya defter mi aklım, hepsini yazayım. Hem sana da maşallah yani iki gün önce tanıdığın biriyle bu kadar yakın olmak pes.- hay ben benim ağzıma sıçayım.
Y : Zeynep gelince konuşuruz.- dedi ve suratıma telefonu kapattı. Ee kız da haklı boş boğaz seni... Neyse! Git çantanı hazırla. Çantamı hazırlamamı bitirir bitirmez kapı çaldı. Bende hızla aşağı inip kapıyı açtım. Yağmur’lar gelmiş.
- Harika zamanlama işim bitmişti.
Y : Tamam. Hadi arabaya bin Can bizi AVM’ye bırakıp gidecek.- hiç gülmedi biraz da bozuktu tabi. Ses etmeden arabaya bindim sonuçta kalbini kırdım kızın. Bizimkilerle öpüştük ve Can arabayı sürmeye başladı. Yağmur önde biz üçümüz arkada oturuyoruz bizimkilerin gözünde güneş gözlüğü hiç konuşmuyorlar. Can’a dönüp gülümseyerek
- Nasılsın Can?
C : İyi sen?
- İyi gibi biraz.
C : Bir şey mi oldu?- yağmura baktım
- Yok aslında ya.- Yağmur gülümsedi ama çaktırmıyor.
C : Bazen olur öyle
- Valla oluyor- dedim gülümseyerek- sonra Can bizi AVM’ye bırakıp yanımızdan ayrıldı. Bizde kız kıza gezinmeye başladık. Kimseden ses çıkmıyor ama ben bunları bunun için çağırmadım ki
- Kızlar ben diyorum ki ilk oturma takımıdır, yemek masasıdır işte ne biliyim bakalım.
Y : Olur şurada bir mağaza olacaktı sanırım. Zeynep nasıl bişi istiyorsun ki?
- Valla bilmem koltuk takımı olsun yeter yani.
M : Şaka mı yapıyorsun Zeynep?
- Hayır Melis yani çok önemli değil bence…
B : Zeynep valla inanamıyorum sana
- Neden ki?
M : Nedeni mi var Zeynep o senin sizin eviniz olacak hayatınızın en güzel yanınızı o evde geçireceksiniz.
