(Cinsellik içerir.+18)
@bestnoodleof : Mai,
@bestnoodleof : noodle'dan çok kimseyi sevmezdim ben.
@bestnoodleof : sonra, Galatasaray'a yırtık dondan çıkarak transfer olan Falcao gibi girdin hayatıma,
@bestnoodleof : ama şimdi ben niye sen ve noo...
23 Mayıs. Ve bölüm sonunda şu cümlemi hatırlayın, "bitmedi." Güzel okumalar (:
Oy ve yorumu bu bölümde lütfen unutmayın. Sizi seviyorum.
Bölüm Şarkıları: Melike Demirağ-Arkadaş. Duman-Bal.
✒
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@maiozer: SİYAH SANA MÜTHİŞ BİR HABERİM VAR YANİ ASLINDA SEN BİLMİYORSUNDUR AMA BENİM MİNNACIK BİR HASTALIĞIM VARDI.
@maiozer: VE ŞİMDİ KURTULUYORUM ÇOK MUTLUYUM GEL DE BİR ÖPİM SENİ.
@maiozer: YA ÇOCUK BAŞKA ZAMAN OLSA SIÇARKEN BİLE BURADA OLURDUN NEDEN YOKSUN AH GÜZEL MÜSTAKBEL KOCAM???
@maiozer: Benim bu aşka hâlâ inancım var Siyah...
@maiozer: hamileyim!
@maiozer: değilmişim, senin şimdi gelip neden hamile değilsin ben seni dudaktan öptüm, hamile olup dördüz doğurman gerekirdi, demen lâzımdı.
@maiozer: Bi hemşire var elinde boyum kadar iğneyle popoma yaklaşıyor yavaşça.
@maiozer: KURTAR BENİ YİĞİDİM ESMERİM ŞEKERİM!
Elimdeki serum canımı daha fazla acıtırken yutkundum. Mesaj kutusuna girip engelle seçeneğine bastığımda büyük bir şiddetle açılan kapıya baktım. Kadir beni görünce ilk başta sessiz kaldı, aynı evde on beş yıldır yaşadığı kardeşini kaybedince nasıl hissederse bir insan, o da öyle hissediyordu.
Artık şampuanlarının içine sprey boya katacak bir yakışıklısı olmayacaktı, canımı sıktığında bir sürü noodle alınca barışan bir abisi olmayacaktı.
(Melike Demirağ-Arkadaş.)
Elimdeki telefonu yanıma bırakıp ellerimi iki yana açtım. "Abi," dediğinde kapıyı örtüp yere çöktü. "Ben bir daha kimseye abi diyemeyeceğim." Sertçe kapıya kafasına vururken yumrukları artık daha sıkıydı.
"Evin kirasını asla tek başıma ödeyemem ki." Cebinden telefonu çıkartıp rehbere girdi ve bana gösterdi. "Bak," Acıyla yutkundu, "burada bir tek senin numaran var, seni arayıp şarkı söylediğimde görmesem bile gülümsüyordun." Gözlerini yumdu. "Abi, beni yalnız bırakmaya ne hakkın var? Otobüste benim söylediğim şarkılara kulaklarını tıkayan çıtırları sesimden mahrum etmeye ne hakkın var?" Gülümsediğinde bir çocuk gibi başını saklayıp hıçkırdı.
"O kız için değmez." Dakikalar sonra sesi kısık bir şekilde odaya dağılırken çarşafı sıktım. Kalp atışlarım öfkeden hızlanınca başını kaldırıp yüzüme baktı. "Abi, iki diş fırçasından biri artık kullanılmayacak, evde kokan çorap sayısı bire inecek, artık baksırlarının önüne sirke dökemeyeceğim." Kendimi tutamadan gülümsediğimde o aksine bir kez daha zorlanarak yutkundu.
