Our Way Out | taejinkook

2 - "Ellerini Ver Bana, Kurtar Beni."

Sarı gözler parlayarak Seokjin'in üzerinde gezintiye çıktığında insan olan yutkunma yetisini dahi kaybetmişti. Elinin temas ettiği topraktaki yeşil çimleri avuç içleri yeşile boyarcasına sıkı sıktığının farkında bile değildi. Alnından yavaşça süzülen ter damlaları, yüzüne vuran güneşin ışığıyla birlikte çenesinden kayıp gitmeden önce buharlaşıyor gibiydi. Çok..çok sıcaktı, vücudu yanıyordu. Kulağına kadar kızarmıştı. Midesi kasılıyor ve nefesi, kurda her bakışında kesiliyordu. Neden? Neden böyle hissediyordu?

Seokjin gözlerini kapadı ve içinden her şeyin bir kabus olması için dua etti. Yüzüne vuran aydınlık yerini serin bir gölgeye bıraktığında meraklandı, hırlarcasına ses çıkaran kurt bir anda sessizliğe bürünmüştü, gözlerini yavaşça açtı.

Bir yüz..Esmer parlak bir tenin üzerinde eşi benzeri olmayan bir yüz, onun aksine hissiz karanlık gözleri, nar kadar kırmızı şekilli dudakları ve çıplak vücudu.

Çıplak mı!?

"N-ne yapıyorsun..ve neden çıplaksın Tanrı aşkına?!" Seokjin iki elini gözlerine koyup parmaklarıyla açtığı boşluktan nereden geldiğini anlamadığı yakışıklı adamın suratına bakarak çığlık attığında Taehyung gülümsemişti. Oğlanın tatlı sesi hoşuna gidiyordu. Onu kucağına aldığında Seokjin debelenmişti ama Taehyung ondan kat be kat güçlüydü.

"Bir alfanın eşinin insan olacağı nerde görülmüş?" Bir ses yankılandı Taehyung'un aklında, kollarındaki kader eşine bakarken. Annesinin amcasıyla konuşurken kulak misafiri olduğu anlarda duymuştu bu cümleyi. O zaman anlaması zordu ama anlıyordu şimdi.

Hatırlıyordu Taehyung. Küçükken annesinin saçlarını nazikçe tararken kulağına fısıldadığı masalları. İnsanların ne kadar çaresiz, güçsüz ve iğrenç varlıklar olduğunu anlatır dururdu. Onun gibi güçlü bir alfa için en uygunu itaatkar bir omega olmalıydı.

"Ve," demişti annesi, "Sakın bir insana güvenme Taehyung. Hatta onları gördüğün yerde.." eğilmiş, çocuğun kulaklarına yavaşça fısıldamıştı, "öldür."

Annesi Bayan Kim bir omegaydı fakat acımasızlığı karşısında ne bir alfa ne de bir beta yarışabilirdi. İnsanlara olan öfkesi nereden geliyordu, bilinmiyordu.

Bu öfke, omegaları yüceltiyordu onun gözünde.

Kim ailesinin nesilleri artık omegalara bağlanmıştı.

Taehyung'un ailesi safkan alfa ve omega eşliliğini desteklerdi. Bir alfanın onun için uygun bir omegadan başka bir kurda daha kötüsü bir insana eş seçilmesi onlar için yüz karası, iğrenç, kabul edilemez bir durumdu.

Taehyung ormanda avlanırken, omega olabileceğini düşündüğü Seokjin'in kokusu tarafından gölün yakınına kadar gelmiş ve büyük bir hüsrana uğramıştı.

Benim eşim bir insan.

İnsan...

İğrenç.

"Eğer geldiğin yere geri dönemiyorsan tek bir çözüm bırakmış oluyorsun bana, insan."

Seokjin yüzünden parmaklarını çekip kaşlarını çatarak ona baktı. "İlk olarak adım Seokjin ve son olarak da hemen. indir. beni." Kucağında debelenip duran bedeni önünde durduğu göle doğru uzattığında Seokjin korkuyla gözlerini büyütmüş ve ellerini adamın boynuna sarmıştı. "Eğer beni oraya atarsan seni mahvederim!"