Günden güne simsiyah bir hayata kilometrelerce koşmak..
Hayatı siyah bir insana gökkuşağını anlatsan ne fayda?
Sanırım Eylül ayıydı. "Sen yoktun." Senin bıraktığın sensizlikle başbaşaydım. Yanında bir de "sessizliğim" vardı. Hayatım allak bullak olmuştu. Ne olduğunu farkedemez hale gelmiştim,yaptığım tek şey nefes almaktı. Evet,hiçkimseyle de konuşmuyordum. Belki de hayatımın en boktan zamanıydı,normal insanlar gibi değilim. Yani olamıyorum,olmak istiyorum. Kısaca insan sevmiyorum,kendim de dahil. Nefes alıyorum ve düşünüyorum öyleyse varım değil, öyleyse olmek istiyorum!
