𝘿𝙖𝙣𝙙𝙚𝙡𝙞𝙤𝙣𝙨 ll 𝙔𝙖𝙣𝙜 𝙅𝙪𝙣𝙜𝙬𝙤𝙣 ✔️

𝘀𝗲𝘃𝗲𝗻

“thanks, bro!”

aniya pagkatapos kuhanin ang usb sa kamay ko na naglalaman ng pina-edit niya sakin para sa girlfriend niya.

“if you're really thankful, don't ever show yourself to me.” ininom ko ang ice coffee na nasa harap.

“that's too sadist of you, good thing i'm used to it.” tutok siya sa kaniyang laptop. “how's life?”

“fine.” maikling sagot ko at napatingin sa labas na makarinig ng malakas na busina ng sasakyan. “tch.” nasinghal ko nang makita ang mahabang traffic. hindi ko ginamit ang board ko ngayon dahil nangangalay ang paa ko at nag-commute lang.

“man, you're still boring as hell. fine? when will you tell me about your new neighbor?”

otomatikong napatingin ako sa kaniya at tumaas ang kilay. “how'd you know?”

“heeseung told me. sabi niya din may crush ka daw don sa bahae wahaha!”

natigilan ako. “t-the hell?” nasabi ko. “just how much nonsense did he tell you?”

nag-angat siya ng tingin at pinagmasdan ako saglit bago dumiretso ng upo at pinag-krus ang braso. wala sa sariling lumunok ako. bakit ako kinakabahan?

“nothing much really. sinabi niya lang na kapag tinatawag ng babaeng yun ang pangalan mo napapahinto ka tapos daw bigla-bigla daw namumula yung pisngi mo. that's hilarious, seriously.”

dahan-dahang nanlaki ang mga mata ko. “man, don't tell me you actually believed him?”

“well, not really. magawa ng kwento sa buhay yung kulugo na yon. hindi ko pa din nakakalimutan kung paano kami nag-away ni claire sa sinabi niyang may babae ako. mas malupit pa don sinabi niya yun kasi bored lang siya.” agad siyang bumusangot.

para naman akong nakahinga ng maluwag. “then why the hell are you still teasing me?”

“eh? who said i'm teasing you? wahaha! asar na ba yon para sayo?”

“gago ka ba?”

“matagal na, bro. pero crush mo nga yung babae?”

napabuntong-hininga ako. “i'm not. man, she's freaking loud and never leaves me alone. she's a total like kelly. a brat and annoying.” saka ininom yung iced coffee.

“yeah, and she's absolutely not your type.” sang-ayon niya habang nanliliit ang mga mata at nakataas ang isang kilay.

simpleng tumango ako. “right.”

pagkatapos non ay namayani ang mahabang katahimikan. akala ko ay mamanahimik na siya pero nagulat nalang ako nang tumayo siya at hampasin ako sa batok.

“wahaha! congrats, our little mother fucker who we thought will be forever single! mukhang may future ka na din sa wakas!” aniya na tuwang-tuwa.

inis ko siyang tinignan habang himas-himas ang likod ng ulo na hinampas niya. napayuko ako dahil ramdam ko ang tingin ng mga tao sa tabing mesa namin.

“mamaya ka sakin paglabas dito.” sinamaan ko siya ng tingin. “anong ibig mong sabihin?”

“sometimes you really get scary by how you state what's on your mind without minding what would other might think or feel, but you're more scary when you lie.” pumangalumbaba siya habang nakatingin sakin na parang may nakakatuwa siyang tinitignan.

i tilted my head because of confusion. “gago, ano? i didn't get it.”

“what i mean is, you suck at lying. when i asked you earlier if ever you have a crush to that girl you said no but, bro, it gave me goosebumps when i saw you blushed! wahahaha!” mahina niya akong sinuntok sa balikat pagkatapos non. “see this?” pinakita niya sakin ang braso.