Εκείνο το απόγευμα έβρεχε. Ήταν ένα συνηθισμένο απόγευμα του Οκτώβρη το 1940 στο Παρίσι της Γαλλίας . Η Σελίν καθόταν και χάζευε από το παράθυρο της. Έξω ο πόλεμος μαινόταν ενώ έβρεχε καταρρακτωδώς.
Η Σελίν, μια δεκαοχτάχρονη κοπέλα, είχε από καιρό γραφτεί στην αντίσταση. Κανένας δεν υποπτευόταν μια νεαρή δεσποινίδα, έτσι είχε φανεί πολύ χρήσιμη όπως και πολλές άλλες κοπέλες. Παρόλα αυτά, ο κίνδυνος για μαζικές εκτελέσεις ή για συλλήψεις χωρίς λόγο ήταν πάντα μεγάλος.
Κάπου κοντά ο Τζον, ένας Άγγλος στρατιώτης, συνειδητοποίησε την κατάσταση στην οποία βρισκόταν: Ο στρατός με την ήττα τους είχε φύγει από την χώρα και αυτός είχε μείνει πίσω. Αν τον έβρισκαν οι Γερμανοί την είχε πολύ άσχημα, θα τον σκότωναν ή θα τον βασάνιζαν! Το κακό ήταν ότι δεν ήξερε λέξη Γαλλικά! Δεν είχε κατάλυμα για να μείνει και σαν να μην έφταναν όλα αυτά φορούσε ακόμα την Αγγλική στολή και δεν είχε κανένα άλλο ρούχο, έτσι ήταν πιο εύκολο να τον πιάσουν οι Γερμανοί.
Με αυτές τις σκέψεις άρχισε να περιπλανιέται και για καλή του τύχη πέρασε από το παράθυρο της Σελίν . Η κοπέλα αναγνώρισε αμέσως την εγγλέζικη στολή και το μυαλό της άρχισε να παίρνει στροφές! Αγγλικά ήξερε αλλά αν μιλούσε αγγλικά μπορεί να ήταν κοντά κανένας χαφιές και να τον πάρει στον λαιμό της τον στρατιώτη . Ο κώδικας τους, αυτός που χρησιμοποιούσαν για να καταλαβαίνουν του συμμάχους και τους προδότες, ποιος ήταν; Και τότε το μυαλό της φωτίστηκε ανοίγει την πόρτα και λέει σαν να μην συμβαίνει τίποτα:
- Εσύ, σου στράβωσε ο στραβός σου σταυρός!
Ο Τζον στην αρχή παραξενεύτηκε αλλά μπήκε στο νόημα
- Μήπως μπορείς να μου τον ισιώσεις; απάντησε με τα λίγα Γαλλικά που ήξερε
- Όχι. απάντησε η Σελίν , Μπορώ όμως να σου τον στραβώσω κι άλλο μέχρι να ισιώσει. Έλα μέσα στο εργαστήριο μου.
Ο Τζον την ακολούθησε ήρεμος πια γιατί πλέον είχε εξασφαλίσει βοήθεια τουλάχιστον από την πλευρά των ρούχων.
Γεια σας, αυτό είναι το πρώτο μου βιβλίο όποτε σας παρακαλώ να είστε λίγο χαλαροί. Θα προσπαθήσω να αποφύγω (όσο γίνεται) τα λάθη ιστορικά και ορθογραφικά άπλα όταν θα κάνω πείτε το μου για να μην γίνομαι και ρεζίλη.
Αυτά
Ααα!! Ξέχασα να σας ζητήσω την γνώμη σας προς το παρόν. Για πείτε πως σας φάνηκε ( τα αρνητικά σχόλια είναι επίσης δεκτά γιατί έτσι διορθωνόμαστε )
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω την @SueEllendanae για τα καταπληκτικά εξώφυλλα που μου έστειλε.
YOU ARE READING
Ένα Ωραίο Δειλινό
Historical FictionΣτα μαύρα χρόνια του πολέμου πολλές φορές ο άνθρωπος χρειάζεται να παραμελήσει τα αισθήματα του για να επιβιώσει. Οι προτεραιότητες ξανά προσδιορίζονται άλλα τελείως διαφορετικά. Και ο έρωτας; Παραμελείτε ναι ή όχι;; Και αν ναι τι γίνεται άμα σε επι...
