Ένα Ωραίο Δειλινό

Κεφάλαιο 4

Εκείνο το πρωί η Σελίν με τον Τζον είχαν πάει σε ένα σπίτι που λέγανε ότι βρέθηκε ένας στρατιώτης επειδή όμως ήταν στην άλλη άκρη της πόλης έπρεπε να ξεκινήσουν πολύ πρωί. Αυτό όμως που δεν ήξερε ο Τζον ήταν τι κουβαλούσε η Σελίν μαζί της! Εδώ και μερικές μέρες της είχαν ζητήσει να μεταφέρει σε κάποιους μακί όπλα και σφαίρες. Είχε κρύψει μερικές σφαίρες στην πλεξούδα της και μέσα στην φόδρα από την τσάντα της έκρυβε κάνα δυο χειροβομβίδες και μερικά μαχαίρια ιδικά για σαμποτάζ.

Καθώς όμως προχωρούσαν μια γερμανική περίπολος που σταματούσε τους περαστικούς για έλεγχο σταμάτησε και εκείνους. Η κοπέλα πανικοβλήθηκε γιατί ήξερε πως καμία φορά σκίζουν και την φόδρα στην προσπάθεια τους να βρουν κάτι. Κι όταν έβρισκαν, θάνατος!

Ευτυχώς όμως που ο πανικός τις είχε αποτέλεσμα να λιποθυμήσει και χάρις σε έναν στρατηγό με λίγη ανθρωπιά πέρασαν χωρίς ελέγχους. Μετά πολλά έφτασαν στο σπίτι όπου ήταν ο άλλος Άγγλος στρατιώτης. Στο μεταξύ η Μαρί είχε συνέλθει και χτύπησε την πόρτα. Μια μεγάλη κυρία τους άνοιξε

- Ποιον θέλετε; ρώτησε ψυχρά

- Ήρθαμε εδώ για τον Φρανσουά

- Έχετε ραντεβού; ρώτησε ξύνοντας με το αριστερό χέρι το δεξί μάγουλο

- Ναι, ο εργοδότης μου το έκλεισε απάντησε ξύνοντας με το δεξί χέρι το αριστερό μάγουλο

- Περάστε, απάντησε με ένα φιλικό χαμόγελο αυτή την φορά

Και καθώς ο Τζον ετοιμαζόταν να βοηθήσει την Σελίν να κατέβει την σκάλα εκείνη του είπε

- Πήγαινε μονός σου.

- Μα γιατί; την ρώτησε απορημένος

- Γιατί είναι καλύτερα να δει μόνο εσένα.

Και με αυτά τα λόγια ο Τζον κατέβηκε ενώ η Σελίν με το που βεβαιώθηκε ότι δεν κοιτάζει πήγε σε ένα διπλανό σπίτι.

Η Σελίν καθώς απομακρυνόταν από το σπίτι βεβαιώθηκε ότι δεν την ακολουθούσε κανείς με μια βιαστική μάτια και ύστερα χώθηκε σε ένα απόμερο στενό. Εκεί μέτρησε 4 σπίτια και στο πέμπτο χτύπησε την πόρτα συνθηματικά. Προς στιγμής αναρωτήθηκε πως θυμόταν όλους αυτούς τους κωδικούς , τα συνθήματα και τα παρασυνθήματα αλλά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είχε απλώς προσαρμοστεί στις καταστάσεις! Έτσι ήταν πλέον η ζωή άμα ήθελε να δει τους Γερμανούς να τους αδειάζουν την γωνιά και εκείνη είχε απλώς προσαρμοστεί. Όταν η πόρτα άνοιξε ένας λεπτός, λιγδιασμένος άντρας άνοιξε και την κοίταξε καχύποπτα από την κορυφή ως τα νύχια. Εκείνη όμως τον κοίταξε θαρραλέα στα μάτια του και διέκρινε την φλόγα τις ελευθερίας και του πατριωτισμού. Όταν τα βλέμματα τους συναντήθηκαν, την κάρφωσε με το βλέμμα του σαν να ήθελε να δει στα έγκατα της ψυχής της. Μετά από λίγη ώρα έκανε στην άκρη σιωπηλός και εκείνη πέρασε μέσα. Η Σελίν το ίδιο σιωπηλή μπήκε μέσα όπου βρήκε τρεις άντρες και δυο κοπέλες , περίπου συνομήλικες με την ίδια να την περιμένουν.