01/02/35 Ben Midoriya İzuku. Yıl 2045, lise hayatımı bitirdim. Artık bir kahramanım. Hayalimi gerçekleştirdim. 1 Numaralı kahraman, benim. Lise hayatımı hep aynı günlerle geçirdim, benim için pazartesi ve cumanın, cuma ve pazar gününün bir farkı yoktu. Her gün aynı yoldan gidip, aynı yoldan geliyordum. Her sabah uğradığım fırından hep aynı poğaçayı alıyordum. 08.10'da okulda oluyordum. Kulağımda kulaklık, son ses müzikle asosyalliğimi yaşıyordum.
Şuan da Uraraka, Kacchan, Todoroki, Mina, Kaminari, Kirishima, Tokoyami, Tsuyu ile aynı şirkette bir kahraman olarak çalışıyoruz. Her gün birimiz devreye giriyor, etrafı kolaçan ediyorduk. Yarın benim sıramdı.
02/02/45
08.20
Alarm sesinin kulağımı doldurmasıyla yataktan kalktım gözümü ovuşturarak banyoya ilerledim. Banyo da ki ihtiyaçlarımı karşılayıp üstümü giyindim. Anahtarımı, telefonumu, cüzdanımı alıp evden çıktım ve şirkete doğru özgünlüğümü kullanarak gittim. Tabii ki de erkenciler vardı. Todoroki,Mina,Uraraka. Hepsine günaydın dedikten sonra: Deku: Ohayou.
Todoroki,Mina,Uraraka: Ohayou!!
Hemen masama geçtim, devreye gezeceğime dair belgeleri imzaladıktan sonra izin listesine baktım. -Bakugou Katsuki -Tokoyami -Kaminari -Tsuyu
{Duraksadım, Bakugou Katsuki. Yıllarca çok yakın arkadaş olup her anımızı beraber geçirdiğimiz kişi, şuan yüzüme dahi bakmıyor. Yaşadımız hiçbir şeyin önemi yoktu. *Flash Back*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Flash back end*
Önemi kalmadı. Her devreye gezdiğimde, onun evinin penceresine oturur ona bakardım..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
<Böyle düşünebilirsiniz>
Her nefes alışında, mutlu olmam. Her vücudunu hareket ettirdiğinde, daha dik bakışım... Sapık falan değilim. Sadece onu görmek mutlu ediyordu beni. Ne diyebilirsiniz ki? Sadece kalbini uzun süre önce bir insana kaptırmış zavallıydım. Kacchan'ın herkese karşı değişmesi; bana hâlâ zorba, kötü, inatçı olması beni tek üzen şey idi.}
Uraraka'nın beni sarsmasıyla kendime geldim.
Uraraka: Deku-kun? Deku-kun! İyi misin yaklaşık 5 dakikadır izin belgesine bakıyorsun?
Deku: Ah, kusura bakma Uraraka-san sadece dalmışım.
Uraraka: Ha, peki anladım.
Yavaşça yerimden kalktım karşımdaki sebilden su doldurup içtim. Herkese görüşürüz dedikten sonra devreye çıktım. Parklarda, sokaklarda, caddelerde dolaştım. Olası durum için hep hazırlıklıydım. Japonya'nın ünlü sokaklarından yürüdüm, karşıma çıkan ramen dükkânı ile duraksadım. Uzun süredir yemiyordum. Karnımda hazır hafif açken dükkâna girip bir ramen sipariş ettim. Telefonum da ki maillere bakarken dükkânın açılma sesini işittim.(Çanlar çalar ya hani ondan bahsediyo) Simsiyah giyinmiş birisi, sarı saçlı, Yakut gözlü ve hafif karamel kokusuyla içeriye Kacchan girdi. Ona hafif bakış attıktan sonra telefonumla ilgilenmeye devam ettim. Ramenim bitince parayı ödedim yanından tam gidecekken, kolumu tuttu. Ehem.. Küçük çaplı kalp krizleri. (yazarın kalbi:💕💞💓💗💖💝💘) Kacchan: Nereye? Deku:Ee, şey bugün devreye ben girdim de o yüzden gideceğim. Hafif somurtarak kolumu bıraktı. Dükkândan ayrıldım.
hicbir kitabi tutmamasina ragmen yazmaya devam eden koca yurekli nur PWCİSNCOANXİJS neyse, okuyun anam SPAKOSNFOWNFOS size alta bir hediye birakayim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
