Number One Hero(Bakudeku)

Mr. Loverman

Taksi şirkete varmıştı.
Ben ve Kacchan hışımızla arabadan fırladık.

Uravity: Deku-kun, Bakugou-kun buraya gelin!
Uraraka'nın olduğu tarafa koştum ve elinden kağıdı kaptım.

Sonuçlar
-----------------------------
-----------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------
Hiç bir ize rastlanmamaktadır.

Rastlamamak, yani teorilerim çöp oldu.
Kacchan'a baktım merakla gözlerime bakıyordu.

Deku: İze rastlanmamış..

Kacchan: Ama nasıl hiç mi yok kalem izi dahi?

Deku: İçeri geçelim Kacchan üşüyorsun.

Kacchan: Üşümüyorum ben, araştırmamız lazım.

Dedi ağlamaklı sesi ile.

Cevap vermedim, veremedim.

Deku: Kacchan şuan sağlıklı düşünemiyorsun en azından seni eve bırakayım Masaru amca yanına gelir.

Kacchan: Ama b-

Deku: Gidiyoruz, burası size ait çocuklar.

Dedim ve Kacchan'ın kolundan tutup taksiye bindim.

Deku: Kacchan uykun var, eve gidince uyumalısın.

Kacchan: Uyku problemlerim var. Uyuyamıyorum.. Geçen ay sürekli olarak izin almamın sebebi hastaneye gitmemdi.

Deku: Şakanın sırası değil lütfen Kacchan öyle bir şey yok değil mi?
Olamaz yanis en sonuçta hani ne bileyim sen güçlüsün ama-

Kacchan: Sus artık, yalan söyleyecek gibi bir halim mi var? Gözlerimin altı mosmor görmüyor musun? Gözlerim uyumamaktan şişti, her gece ağlıyorum bunun yüzünden. İlaçlar da fayda etmiyor, annemin kokusuyla maksimum 5 dakika şekerleme yapabiliyordum.
Artık onu da yapamayacağım, ben o olmadan hiçim dememin sebebi de buydu seni gerizekalı. Artık gerçekten bir hiçim. Yeterli oldu mu?

Sadece baka kalmıştım. Neden benim haberim yoktu? Mitsuki teyze neden söylememişti bunu bana? Bencil davrandım. Şimdi ne yapacağım gerçekten, Tanrı'nın beni attığı çukurdan çıkabilir miyim.. Bilmiyorum, öğrenmek istiyorum.

Deku: B-ben*ağlamaklı sesle*
bilmiyordum bana bunu Mitsuki teyze de söylemedi, ben bencil davrandım. Özür dilerim, yemin ederim ki içimde art niyet yoktu. Özür d-

Kacchan: Tamam yeter bu kadar tiyatro, eve gidiyorum, vardık zaten iyi gecele-

Taksinin kapısını açıp kolundan tuttum, Kacchan'ı çıkardım taksiciye parasını verdim ve taksinin gitmesini bekledim.
Taksi gittiğin de ağlamaktan hafif kızarmış gözlerimle Kacchan'a bakıp bağırdım. İlk defa.

Deku: Gerçekten benim söylediğim şeyleri tiyatro olduğunu düşünecek kadar mısın? Sana inanamıyorum! Ben bilmediğimi bencil davrandığımı söyledim. Senin bilmediğin bir davranışı gösterdim, duygularım da dürüst oldum açık konuştum. Ama sen bunu bile tiyatroya vuracak kadar düşüksün.
Bunca zaman sana arkadaşlık etmeye çalıştım, bana her vuruşunda gerçekten bir neden olduğunu düşünüp kendimi avuttum. Ama sen devam ettin. Benim de kalbim vardı canım acıyabiliyordu ama sen bunu anlayamayacak kadar aciz birisisin. Bir daha karşına çıkmayacağıma emin olabilirsin.
Mr. Loverman.

Dedim arkama bakmadan şirkete koştum.

Katsuki'den

Deku'nun konuşmasının ardından sokağın başında kazık gibi duruyordum.
Ağlıyor muydum? Gülüyor muydum?
Ne yapıyordum? Hiç bir şey hissetmiyorum, hissedemiyorum.
Sanki annemden sonraki diğer büyük damgayı kalbimden yemiş gibiydim.

Kalbim..Yaşıyor muyum, kalbim atıyor mu? Ne zaman hareket edeceğim?
Mr. Loverman?
Anlayamıyorum.

Saat: 07.35

Deku'dan

Gece söylediklerim saatlerdir kafam da yankılanıyor. Benimle konuşmaya çalışanları geçiştirmeye çalışıyorum. Ne yapıyorum ben? Durmam lazım, durdurmam lazım, Kacchan'a olan sevgimi.

ee okuyanlar nasıldı bölüm wşxçaşdçağ
cidden bir anlıktı bunu yazmam özür dilerim eğer bozduysam kitabı ama uzatmam lazımdı

OY VERİN BAĞA😭😭
iyi günlerrr<33