soobin yavaşça yanında ki güzel çocuğa döndü ve bu sefer yüzüklerle kaplı olan elleriyle ellerini tuttu. "ben hiçbir zaman senden gitmek istemedim" derin bir nefes aldı.
"son zamanlarda çok fazla işim oluyordu bunu sende biliyorsun ve açıkçası kendime bile çok az bir vakit ayırabildiğim için seni fazla ilgisiz bırakıyordum. bu ikimizi de üzüyordu. ve bende eğer bir anda gidersem daha az üzülürsün diye düşündüm. ama hayır bunu başaramadım... özür dilerim affet beni yeonjun..."
yeonjun ellerini ondan çekti ve soobin'in yüzüne baktı. "sana attığım tüm o mesajları gördün, biliyorum. ne kadar acı çektiğimi, ne kadar acınacak durumda olduğumu gördün. ama bana geri dönmedim..." göz yaşları içinde kafasını kaldırdı. "neden yaptın bunu? sana, sana çok ihtiyacım vardı. her zaman ki gibi. ben sensiz nefes bile alamazken beni bırakıp gittin soobin" küçük yeonjun'nu kendine çekip sıkıca sarıldı "gerçekten çok üzgünüm yeonjun" ellerini saçlarına atıp büyüğün kulağına fısıldadı;
"tekrar bana, aşkımıza bir şans verir misin?" yeonjun geri çekilip soobin'in sağ elini eline aldı ve parmaklarına cebinden çıkardığı bu sefer tam olan kalp şeklinde ki yüzüğü taktı.
"bu evet demek mi?"
"bu evet demek."
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
yazarken soobin için ne mi söyledim:
son 1 bölüm elimden çıkacak son yeonbin konulu bölüm olucak PUAHAUAHAAA
