monster \ yeonbin

'neden'

yeonjun yavaş adımlarla en son 3 ay önce geldiği parka adımını attı. 

burası onla soobin'in buluşma yeriydi.  her zamanki gibi soobin'den erken gelmişti ve yine her zamanki gibi elinde ona yaptığı yüzüklerden biri vardı.

buraya her buluşmaya geldiklerinde yaptığı yüzüklerden getirirdi. soobin'se her seferinde o yüzüklerin hepsini takarak gelirdi.

bu sefer hariç. 

çalılarından arkasından gelen bedenin ilk ellerine bakmıştı. ama ellerinde hiçbir şey yoktu.

o unutuştu. 

soobin ona yaklaştıkça yeonjunun boğazı acıyor, elleri titreyip nefes alamamaya başlıyordu. titreyen ellerinden üzerinde kırık kalp olan yüzüğü düştüğünde gözleriyle yüzüğü izledi. yüzük yuvarlanarak soobin'in ayakkabısına çarpıp durduğunda soobin eğilip aldı onu. "unutmamışsın..." yeonjun gözlerini yerden ayırıp aylardır hasret kaldığı surata baktı. "ben seninle ilgili hiçbir şeyi unutmadım soobin" yüzünde ki alaycı gülüşüyle soobin'in ellerini gösterdi. "ama sen sanırım çoktan unutmuşsun..."

yüzünde ki sahte gülüşlerinin arasına göz yaşları eklendiğinde kafasını aşağı eğdi. "unutmadım sadece seni umutlandırmak istedim"

"son kez umutlandıramaz mıydın?" diye aniden bağırdığında yeonjun, soobin hafifçe geri çekildi "yeonjun ben-" 

"neden soobin?" hafifçe ellerini tuttu uzun olanın "neden, neden o gün bir anda öyle gittin? böyle gitmek zorunda değildin!" daha da şiddetli ağlamaya başladığında soobin onu kendine çekip sakinleştirmeye çalıştı "ben en iyisinin bu olduğunu düşündüm yeonjun... diğer türlü daha çok üzülürdün ben-" 

 büyük olan geri çekildi "başkasını mı seviyorsun?"  soobin'in yüzüne baktığında pişmanlık görüyordu. 

ama bu ne işe yarardı ki? 

***