වීනස්ගෙ සැදෑව
අවසාන වෙලුම
අයාලයේ දුවන ජීවත ගොන්නක් දරන් ඉන්න මේ ලෝකය විවිධාකාරයි කියලා නිතරම මම කියන්නෙ ඇයි කියලා මගේ කතාව මේ වෙනකන් කියෙව්ව හැම කෙනෙක්ම දන්නවා ඇති. ලෝකය මට විවිධාකාර උනාට සම්මත ලෝකේ ජීවත් වෙන හැම කෙනෙක්ටම ලෝකය කියන්නෙ නිකන්ම නිකන් ගෝලයක් විතරයි. ලෝකයේ විවිධත්වය දකින්න හැමෝටම වාසනාවක් නෑ. එහෙමත් වාසනාවක් තියෙන්නෙත් දහ දෙනෙක්ගේ එක්කෙනෙකුට වගේ.ඒ විදිහට වාසනාවන්ත වුන මම අද අවාසනාවන්ත බවේ සංකේතයක් වෙලා කිව්වොත් මම හරි . හැබැයි ඇත්තටම මම අවාසනාවන්තයි ද කියල මට හිතෙන වාර අනන්තයි.
යහමින් සැප සම්පත් තියෙන තට්ටු ගණන් උඩට ගැහුව ගෙදරක එකම ලමයා වුන එක වාසනාවක් ද ?
කතා කරන්න බල්ලෙක්වත් නැති , තමන්ව තේරුම් ගන්න කිසිම කෙනෙක් නැති , මානසික නිදහස හීනයක්ම වෙච්ච පාලූ කාමරයක තනි උන මන් අවාසනාවන්තයි ද ?
ඇත්තටම මන් වාසනාවේ අවාසනාවන්තයෙක්.ඒ උනාට භෞතික සම්පත් කන්නද මිනිහෙක්ට මානසික සුවයක් නැත්නම් කියලා මට හිතෙන අවස්ථා එමටයි . හැබැයි මදි නොකියන්න අවාසනාව මාව හොයාගෙන ගංගා ,නිම්න , තැනිතලා ඕනි එකක් පහු කරගෙන ඒවි. ඒක සහතිකයි.
මෙච්චර කල් අකලට වැඩෙන ගහක් වගේ මන් බලාපොරොත්තුවෙන් හිටපු දවස අද එලඹිලා. මෙච්චර කල් මට බාධාවක් වෙලා තිබ්බ දේ තව දුරටත් මට බාධාවක් නෙමෙයි .ඒක තහවුරු කරන්නද කොහෙදෝ හරියටම රෑ දොලහට මගේ දඩයක්කාරයා මට කතා කරා.
"හෙලෝ "
"ආහ් සුදු මැණික.
මාව මතකද ඔයාට"
"හ්ම්ම්...ඔව්"
"හැපි බර්ත්ඩේ සුදු...."
"තැන්කියු "
" කෝ ඉතින් අයියට කිස් එකක් දෙන්නෙ නැද්ද ?"
" මන් තියනවා "
එතනින් අපේ කතා බහ අවසන් උනත් මගේ හිත ඒ වෙද්දිත් ගොඩාක් දුර ගිහිල්ලා. ආයේ පාරක් මගේ පපුවට විදින්න මම උබට ඉඩ දෙන්නෙ නෑ කියන අදිටන මේ වෙද්දිත් මගේ හිතට කිදා බැහැලා ඉවරයි.ඒ වුනාට හිත පාරවන මතක ගොන්නක් පොදි බැදන් සොදුරු සැමරුම් සිහිකරන් ජීවත් වෙන එක තරම් තව දුකක් ආදරයේදි දකින්නට නැහැ. අද කාලයේ රාගය නොමිලේ ලැබුනාට ප්‍රේමය දුර්ලභයි වගේම මිල අධිකයි.
ESTÁS LEYENDO
වීනස්ගෙ සැදෑව - Eve of Venus
Romance"ඇයි මෙහෙම උනේ මට?" "කාටද ?" "මට......ඇයි මට මෙහෙම උනේ..."? "මාත් අහන්නෙ ඒකමයි.ඇයි මට මෙහෙම උනේ ...."? වීනස්ගේ කුමරියො වඩින ලස්සන හැන්දෑවක,ලස්සන මට බලන්න උනෙ නැහැ.වෙනදා හැන්දෑ අහසේ තිබ්බ නිස්කලංක බව අද දකින්නට තිබ්බෙත් නෑ.අහස පුරා තොරොන්චියක් නැතිව...
