Liseye başlayamamıştım. Herkesden sonra öğrenmiştim nerde okuyacağımı. Heyecanlı falan değildim. Yeni arkadaşlar diye. Sınavlar derken zaten bu okulda bitecek diye başlamıştım. Asosyaldim kimseyle pek fazla takılmazdım. Kitabım, müziğim, kahvemle devam ediyodum. Taki onu görene kadar. Okula artık onun için geliyordum resmen. Saçları diğer erkeklerden daha farklıydı. Asosyaldi benim gibi. Ne zaman görsem elinde kitap, kulağında kulaklık. Okuduğu kitaplara bakılırsa aksiyon, korku seven biriydi. Facebook kullanmıyodu herkes gibi twitter da snapchat ve instagram kullanıyordu. Onlarıda zar zor bulmuştum zaten. Cool bi tavrı çok az vardı. Arkadaşlarıyla konuşurdum. Daha sonra bizi tanıştırdılar. Yakınmış evlerimiz her gün beraber okula gidip gelirdik. Hatta benim dershaneme yazılmıştı. 207 deydik. Her saniye beraberdik. Sürekli telefonla konuşurduk. Ama sevgili değildik biz. Sevmiyodukda birbirimizi. Ama herkes sevgili sanardı bizi. Farklıydık. Hemde çok farklıydık. Herkes gibi canım, aşkım gezmezdik. Zaten sevgilide sayılmazdık. Günler böyle geçiyor derken. Bir yıl olmuştu tanışalı. Bişeyler yapalım demişti. O gün okula, dershaneye gitmedik. Suprizler hazırlamıştı bana. Pasta falan yaptırmıştı. Oda tutmuştu. Duvarları bizim resimlerlerimizle doluydu. Ben şaşkınlıkla bakarken bi anda slayt başladı. Bir sene hergün benim olur musun sorusunu sorarak her anını videoya çekmişti. Çok şaşırmıştım. Bi anda aglamaya başlamıştım. Slayt bitti. Karsima geçti bağırarak benim ol kızım artık dedi :D Kro falan gibide olsa çok uğramıştı.
