Karanlık Fırtına

Bölüm 2:Gelecek Parlak Olucak

Babam beni çalışma masasına götürdü uzun bir kağıt açtı ve

-Peki hadi senin hayallerine bir bakalım dedi

Daha sonra bir kalem aldı çizdiğim küçük resmi kaba taslak çizmeye başladı heyecanlanıyordum git gide benden daha iyi çiziyordum daha sonra bana şuradaki nedir neden var diye sormaya başladı o kadar detaylı sorulardı ki bazen cevap veremiyordum verdiğim cevaplara göre resmi şekillendiriyordu ben aslında bunun buraya gelmesini eklemiyordum ama garip bir şekilde babam buna çok ilgi duydu resim tamamlandıktan sonra bana sarılarak

-Oğlum bir mühendis olmuş bile dedi

Galiba hayatımda ilk defa bu kadar mutluydum ve sanrım babamda aynı şekilde daha sonra babam beni odadan çıkardı ve birkaç saat çalıştı akşam yemeği için odadan çıktı masaya oturduk annem abimi bekliyordu yine arkadaşlarına takılıp saati unutmuştu sanırım on on beş dakika sonra abim geldi selam verip masaya oturdu babam yemeğe başlamayın bir şey söyleyeceğim dedi ve ardından bana bakarak mert bu gün bana benim izimden gideceğini gösterdi çok gururlandım dedi elindeki resmi (şablonu) açtı bunu o tasarladı ben düzenledim dedi annem

-Aferin benim oğluma babasını örnek alıyor dedi

abim bu sadece bir resim her şeyi sen eklemişsin baba dedi babam birden sinirlendi eğer kardeşin olmasaydı bunu yapmak aklıma bile gelmezdi belki bu ilerde onlarca hatta yüzlerce insanı kurtaracak bir fikir olabilir diyerek karşılık verdi abim homurdanarak sofradan kalktı

-Odasına çıkarken babama ben bunu yapsam doğru düzgün bakmazdın bile dedi

Aslında haklıydı babam abime hep bana olduğundan daha katı davranmıştır ben kendimi bildim bileli abim bir hayal kurarsa ancak arkadaşlarıyla paylaşır bende onların arkasında dinlerdim bense genellikle hayallerimi kendime saklar nadiren de olsa babamla paylaşırdım bana hep olumlu şekilde yaklaşırdı fakat saçma olduklarını cümlelerinde dile getirirdi ama bu sefer çok farklı karşıladı ve ben bundan hiç şikayetçi değildim kim olur ki babanız çok önemli bir mühendis ve siz ona bir çalışma beğendirdiniz hatta o bunu yapmayı düşündü daha ne olsun neyse yemek bittikten sonra babam kalktı ve

-Yarın birlikte bir yere gideceğiz dedi

-Nereye dedim

-Gidince görürsün ama eğlence ve oyun olan bir yer değil ona göre beklentini ayarla dedi

-Ben böyle bir günde oyun düşünemem ki dedim

Babam hafif gülerek

-Bence de düşünmesen çok iyi olur dedi

Meraklanmıştım gece gece yatağa gittim bir türlü uyku tutmadı içimden acaba nereye gideceğiz diye bir düşünce yankılanıyordu bir süre uyuyamadım bir vakit sızıp kalmışım kalktığımda saat dokuz a gelmekteydi babam on dakika sonra yanıma gelecekti çoğunlukta saat dokuzdan önce kahvaltısını bizden önce yapar ve gazete okurdu hızlıca kalktım elimi yüzümü yıkadım giyindim saçımı bile taramadan babam kapımı tıklattı hızlıca açtım birden babam güldü neden güldüğünü anlamadım bir kaç saniye sonra fark ettim sanırım ben resmi giyinme işini abartmışım yani biraz daha dikkat etsem halktan oy almak için yer yer gezen bir siyasetçi gibi görünecektim babamın gülmesi geçtikten sonra beraber evden çıktık ben arabanın önünde oturmaktan keyif alıyordum önden giderken babam hızlandı arabanın arka kapısını açtı eğilerek başkanın dedi ve kıkırdadı babam ne kadar ciddi bir insan olsa da iş bana gelince bu şekilde hareketler yapıyor çoğunlukla bu benim hoşuma giderdi ama bu gün heyecanlıydım bir an önce nereye gideceğimizi görmek istiyordum yol boyunca etrafa baktım babama sorsam da sadece bekle dedi benimde aklıma bir fikir geldi telefondan etrafta neler olduğuna baktım sadece aselsan a ait bir bina gözüküyordu aselsan diye bir şeyi ilk defa görmüştüm acaba neydi ve oraya mı gidiyorduk kafam yine bir sürü soru ile doldu babam elimdeki telefonu gördü ve

-Neye bakıyorsun dedi

Açıkçası bu soru sormak için iyi bir an diye düşündüm ve

-Aselsan ne diye sordum

Babam iş yerim dedi bir anlık duraksadım ve

-niye oraya gidiyoruz dedim

-Gidince anlatacağım sabırlı ol dedi ve aynı annen gibi acelecisin diye ekledi

Yaklaşık on dakika sonra vardık camdan büyük bir girişi olan beyaz etrafında direkler olan şehir dışında bir binaydı içeri girince etrafı incelemeye koyuldum girişte bir kadın vardı babam gelince merhaba Mustafa bey dedi babam kafasıyla selamladı kadın beni görünce bana da selam verdi babama dönerek oğlunuz sanırım dedi babam yine kafasını sallayarak onayladı ve merdivene doğru gitti bende onu takip etmeye koyuldum aşağı doğru indik etraf karanlıktı babam ışığı açtı etrafta makineler vardı babam yanından getirdiği çantayı açtı içinden beraber yaptığımız çizim vardı onu çıkardı masaya serdi

-Bu yeni projemiz dedi

Vay be düşünsenize on yaşındasın ve baban çok iyi bir mühendis onunla bir proje yapıyorsunuz bunu kimseye inandıramam sanırım ama bu gerçekler ne yapabilirim ki hmm acaba o duygu sömürüsünü uzatsam daha mı iyi olurdu keşke bu fikirler daha önce aklıma gelseydi onu hala kitap yapabilirim sanırım

-Sen orada ne yapıyorsun

-Aa küçük bir hobimle uğraşıyordum

-Neymiş o

-Hikayemi anlatıyorum

-Kime

-Herkese

-Peki unutma yarın test günü yeni reaktörü deneyeceğiz

-Tamamdır

Peki bence bu sonu tahmin edilebilecek hikayeyi uzatmayayım hızlı bir özet geçersem eğer babamla beraber iki yıl sonra bir prototip yaptık ve bir fiyaskoydu zırhın güç kaynağı yetersizdi bizim istediğimiz şeyleri yapmaya bu yüzden proje üç yıl daha gecikti elektrik ile denemeler yaptık ama işe yaramadı sonunda kendi enerjisini üreten bir reaktör yapmaya karar verdik buda baya uzun zaman aldı falan filan en sonunda 3 yıl sonra proje hayata geçti ama devlet onayı alması gerekiyor çünkü bu devlet kaynaklarından yapılmış bir alet olarak sayılıyor yarın geçmesi için test yapılacak biraz erken yatmam gerek benden şimdilik bu kadar gelince anlatmaya devam ederim siz ben bir sekiz saat beklerisiniz herhalde dimi

Devam Edecek