Kahveden çıkmıştım ve yürüyordum. Mahalle arasından geçerken küçükken top oynayıp kırdığımız camlar aklıma geldi birden. Çok geç değildi aslında o kadar olmamıştı dün gibi aklımdaydı her şey.. topumuzu kesen nadire teyze, kocaman kıpkırmızı elma bahçesi olan Mehmet amca o kadar geçmemişti üzerinden seksen yıl falandı aslında ne kadar kısa bir zaman nasıl geçtiğini anlamıyorsun değilmi? Düne bu kadar yakınım yarına o kadar uzak.. İlk sigaramı gizlice içtiğim bahçe ilk sevgilim ayşe ile öpüştüğüm ve tokat yediğim yer hala yanağımda sanki hissediyorum.. Yürükce daha çok anım depreşiyor sanki yolun sonuna geldiğimin farkında bile değilim habersizce yüzümdeki o çizgilerle gülümseyerek azraili bekliyorum... Neredesin benimi unuttun yoksa? Daha ne yaşaya bilirim ki ne kadar nefes alabilirim insanlar tarafından kirletilmiş pislenmiş eskiden atlayıp yüzdüğümüz denizlerde şimdi balıklar bile yüzemez olmuş.. Hadi cellatım nerede kaldın gözüm yolunda kaldı Son yolumuza götür beni artık. Anılar ve hatıralarımı hatırladıkça bir başka oluyor kalbim, kalbim kaldırmıyor o neşeli Günlerimi koşup oynayıp yaramazlık yaptığım günlerimi hatırladıkça gözümden yaşlar akıyor, özledim cellatım eski karımı özledim beni bu dünyada bırakanları özledim gelde gidelim Son yolumuza ufukda beliren güneşim ol, seninle batayım bu dünyadan.. SON
