Τριάντα τέσσερα, τριάντα πέντε, τριάντα έξι!
Επιτέλους! Είχα φτάσει στο τρίτο όροφο. Μα τριάντα έξι σκαλιά? Πώς θα ανεβοκατέβαινα κάθε μέρα? Εντάξει, υπήρχε και το ασανσέρ αλλά δεν ήταν και το καλύτερό μου. Κι αν είχαμε διακοπή ρεύματος? Κι αν κλεινόμουνα μέσα για ώρες μόνη μου? Ή ακόμα χειρότερα, αν κλεινόμουνα μέσα με κανέναν ανώμαλο?
Κούνησα το κεφάλι μου διώχνοντας αυτές τις ενοχλητικές σκέψεις. Το μόνο που θα έπρεπε να σκέφτομαι ήταν το ότι βρισκόμουν στην Αγγλία. Δεν θα τσίριζα τώρα, αυτό το έκανα από τη στιγμή που κατέβηκα από το αεροπλάνο. Τώρα το μόνο που ένιωθα ήταν ενθουσιασμός και κούραση από το ταξίδι. Ανυπομονούσα να κάνω ένα χαλαρωτικό μπάνιο και μετά να αρχίσω να τακτοποιώ τα πράγματά μου. Τα έπιπλα για το διαμέρισμά μου είχαν - ευτυχώς! - ήδη μεταφερθεί, όμως ήμουν σίγουρη ότι το εσωτερικό θα ήταν χάλι μαύρο. Τώρα για να δω, το διαμέρισμά είναι το C4 ή το C5? Πόνταρα στο C5 γιατί το C4 είχε όνομα στο κουδούνι '' Niall Horan ''. Το C5 δεν είχε κανένα όνομα οπότε υπέθεσα πως αυτό ήταν το δικό μου.
Παίρνωντας τα κλειδιά από τη τσέπη μου, άρχιζα να τα δοκιμάζω όλα για να δω ποιο ταιριάζει. Όχι, όχι, όχι...ΑΧΑ! Όχι... Τι στο καλό? Ξαναάρχισα να δοκιμάζω τα κλειδιά και στήριξα το βάρος του σώματός μου ακουμπόντας το χέρι μου στη πόρτα. Άρχισα να απελπίζομαι όταν ξαφνικά η πόρτα άνοιξε. Παραλίγο να πέσω κάτω όμως δυο χέρια με συγκράτησαν. Σήκωσα το βλέμμα και είδα ένα αγόρι να με κοιτάζει συνωφρυομένο. Ήταν ψηλός, μου έριχνε ένα κεφάλι, με καστανά μπουκλωτά μαλλιά τραβηγμένα προς τα πίσω. Τα πράσινα μάτια του με κάρφωναν.
«Μπορώ να βοηθήσω σε κάτι?», ρώτησε. Η φωνή του ήταν βαθιά και καθαρή. Πολύ ωραία φωνή...
«Εεε...τι κάνεις στο...εε διαμέρισμά μου?»
Γιατί έπρεπε να τραυλίζω? Μισούσα τον εαυτό μου όταν το έκανα αυτό.
«Αυτό είναι το δικό μου διαμέρισμα.» απάντησε διπλώνοντας τα χέρια στο στήθος και χαμογελώντας μου. Φαινόταν να το διασκεδάζει.
« Είναι δικό σου διαμέρισμα και δεν έχεις βάλει το όνομά σου στο κουδούνι», ρώτησα δύσπιστη.
« Έχω μόνο λίγο καιρό που μετακόμισα. Θέλω να το βάλω αλλά όλο το αναβάλλω.»
Σε τεμπέλη πέσαμε.
«Εσύ θα μου πεις γιατί σκάλιζες τη πόρτα του διαμερίσματός μου?», ρώτησε υψώνοντας το φρύδι του. Ξαφνικά άρχισα να νιώθω πολύ αμήχανα (θέλω να πω, ακόμη περισσότερο από ότι στην αρχή).
YOU ARE READING
Φως στο Σκοτάδι (A Harry Styles Fanfiction)
FanfictionΌταν η Ναταλία πηγαίνει στην Αγγλία για σπουδές θα αλλάξει όλη της η ζωή. Η γνωριμία της με τον γοητευτικό αν και υπερόπτη Harry Styles θα είναι καθηλωτική. Όταν όμως τα μυστικά του παρελθόντος αρχίσουν να ξετυλίγονται μπροστά της, όλες οι ισορροπίε...
