Ajanlarda Aşık Olabilir

4.

Kitap güzel değilse söyleyin yaa

Ceren kürşatı gördüğü anda koşarak ona;

- Napıyorsun burada sen

- Şey ben seni merak etmiştim.

- ne oluyor ceren bu kim niye burdaa ?

- sonra açıklasam olmaz mı ?

- Burda ve bekleyin

Onur hoca bunu dedikten sonra ses konuşma cihazından bir şeyler dedi ve bizi okula doğru tam bir şeyler göstermeden yer altı geçitlerinden geçerek bir yere geldik .

- Ne yapıcaz burada ?

Onur hoca bana sus işareti yaparak kürşatı bir odaya götürdü ve benim onu izlemem ve onun beni görmemesi için sahte ayna olarak kullanılan o yere girdik ben onu görebiliyordum ama o beni göremiyordu. Söylediklerine göre kürşatın yani hedefin hafızasını sileceklerdi ve bir şey olmadan ona bir şeyler söyleyip onu kendi evine göndereceklerdi , ağlamaya başlamıştım çünkü benim için önemli biri olarak , onla vakit geçirdigim her şey çok değerliydi. Kürşatı n hafızası silinmiş ona söylenen şeyleri kendi hayatı olduğunu sanıp gitmişti. Benle onun sevgili olduğumuzu söylemişlerdi sonra da ayrıldığımızı göz yaşlarımı silerek güçlü olmaya çalıştım. Bu sene de böyle bitmişti, derin bir nefes alarak okula gittim kaldığım odadaki eşyalarımı toplamaya başladım ama kimse yanımda yoktu çünkü herkez  eşyalarını toplayıp erkenden gitmişlerdi. Eşyaları mı topladım ve aşağı inerek annemin arabasına bindim arkama on kere baktım yaz bitince gelicektim ama.

Burda kitaptaki yazılanları yazacam
Sorgu günü;

Yaz tatilinin sonundaydık ayrıca sorgulanacağım güne gelmiştik annem avm'ye gelmiştik bir dakika biz sorgulanacağım yere doğru gitmiyormuyduk.

Yolumuza devam ettik ve bir mağazaya girdik. Biraz ilerledikten sonra annem çalışanın yanına doğru gitti ve

-Affadersiniz, kızım bu kötü denemek istiyor dedi

Satıcı kadın gizli bir ipucu yakalamak için gözlerimi araladığında 
kendimi hiç normal hissetmedim

- Milona'dan gelenleri denediniz mi?

- Avrupa modellerinin çok beğenildiğini duydum .

Annem yanı başımda, kumaşa dokundu;

- Evet böyle bir kotum vardı, ama temizleyicide yıprandı.

Bunun üzerine satıcı kadın dar bir koridoru işaret etti. Belli belirsiz gülümsüyordu.

- Sanırım yedi no'lu soyunma kabini müsait

Ordan uzaklaşırken  geri döndü ve bana fısıltıyla

-İyi şanslar dedi

Buna ihtiyacım olduğuna emindim. Dar koridorda annemle birlikte yürüdük. Soyunma kabininde girince annem kapıyı kapattı. Annem;

- Hazır mısın?

Ve sonra Gallagher kızlarının yaptığı en iyi şeyi yalan söyleyerek;

- Hazırım dedim

Avuçlarımızı aynanın soğuk , pürüzsüz yüzeyine bastırdık ve derimizin altında camın giderek ısındığını hissettik.
- Başaraksın dedi annem

Kendim olmak çok zor ve korkunç olmayacakmış gibi. Ve tüm yaşamımda onun gibi olmak çok zor ve korkunç olmayacakmış gibi . Sonra bastırdığımız yer sallanmaya başladı. Zemin çöktükçe duvarlar yükseldi. Parlayan beyaz ışıklar gözlerimizi yaktı. Başım dönerek annemin koluna uzandım. Annem beni rahatlatmak için;