Witaj Nikolo,
Pamiętasz tę noc, w której wróżyliśmy z kwiatów? Pewnie nie... . Było to przecież dawno temu – powiesz. Ale ja mimo wszystko pamiętam tę noc jak by to było wczoraj.
A może pamiętasz to jak przysięgaliśmy sobie, że będziemy mimo wszystko młodzi i piękni? A teraz co, tacy dorośli, pozamykani jak dzieci w pustych pokojach pełnych samotności. Chociaż... nie to ja jestem zamknięty, ty już dawno stąd wyszłaś zostawiając mnie samego. Nie zwracając na mnie uwagi. Zapewne już zapomniałaś, że istnieję a tym bardziej jak się nazywam.
To ja. Twój Kubuś, już pamiętasz?
Dalej twierdzisz, że mam wszystko co trzeba, zgadłem? Ale wiesz... bez ciebie nie umiałem wzbić się do gwiazd. Teraz to już nawet nie daję rady wyjść z łóżka. Ostatkami sił piszę ten list mając nadzieję, że coś zrozumiesz, chodź to chyba nie możliwe.
W sumie... zawsze myślałem, że nic mnie nie złamie, a jednak. Każdy popełnia błędy ale niektórych z nich po prostu nie da się wybaczyć.
Zawsze wszyscy się na ciebie patrzyli, ale nikt cię nie widział. Dopiero ja, ten mały niewinny chłopak dostrzegł w tobie to, czego nikt nie był w stanie zobaczyć. To przeze mnie ludzie zaczęli cię dostrzegać. I to był błąd. Mimo wszystko nie żałuję, że cię poznałem. Wiesz... dałaś mi wiele do zrozumienia.
Będę tęsknić za twoimi kilkoma nowymi kłamstwami na 'do widzenia'. Nigdy nie czułem się przez ciebie do ceniony ale to już niewiele zmienia. Zapewne się już domyśliłaś, że brakuje mi nas. Ale to aktualnie nic nie zmienia, a mogło by zmienić. Chyba czas się zapomnieć, chodź ty zapewne zrobiłaś to już dawno.
Ludzie to kłamcy. Tego się nauczyłem od ciebie i tej lekcji już nigdy nie zapomnę.
Straciliśmy za wiele lat, już nigdy nie powinniśmy do tego wrócić i nie wrócimy.
Nie dzwoń, nie szukaj mnie, a broń boże nie odpisuj. I nie myśl o moich zimnych oczach, bo znów się we mnie zakochasz, a tego przecież nie chcemy, prawda? :)
Spokojnie już nie musisz pielęgnować swojego bólu. Ja mojego nie dałem rady. Zamiast pięknego kwiatu wyrósł tylko głupi chwast. Chciałem go wyrwać, ale ten swoje korzenie ma zbyt głęboko w moim sercu. Tak, ten chwast to ty... . Chyba rozumiesz.
A... i jeszcze jedno, powiedz tym swoim przyjaciółkom, że nie szukam panienek na raz :)
Pozdrawiam,
Twój wariat:
Kuba <3
