Durun daha 18 olmadım aylarım var önümde daha bu yaşta bu kadar karmaşıklık benim gibi ufak bi kıza biraz fazla. Kendini olgun sananlar, olgun görünmeye çalışanlar, bütün pislikleri yapıp masum görünenler, bi aşka senelerini verip terk edilenler, bi aşka değer vermeyip hep sevilenler, karman çorman bi geçmiş, geçmez sanılıp unutulanlar.. Bakın şimdiden karıştı kafam elbette hiç bişey yolunda değil günün 6 saati mutluysam mesela 7 saati hissiz 11 saati hüzünlü geçiyor bende, bu da her zaman değil ayda 25 gün mutsuzumdur niyesini sorsanız bi anda anlatamam hepsine beynim yetmez. İnsan hayatı uzun gelir kısa sürer farketmeden ömrümüz biter dönüp baktığında geriye üzülmemek ister lakin ben hep üzüldüm ben hep üzüldüm demek ki böyleymiş benim hayatımda 1.60 boylarında güler yüzü askıda burnu ufak elleri soğuk kara kaş kahverengi göz sevdiği adam her gittiğinde saçlarına kıyan bi kızın hayatı da normal olamaz zaten, anlatıcak çok şey var gidişlerine iki nokta virgüle de bi umut dedim anlatıcak çok şey var..
