Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geri Dönüş (part 2)
"Öteki Tarafta Görüşürüz Çocuklar!"
✨
Bina enkazının altında böyle ölmeyi hayal etmedim." dedin kendi kendine.
"En azından daha iyi bir ölüm." isterdim.
Uzun süredir yaşadığınız sıkışıklıkta bilincin kapanmak üzereydi. Ölmene ramak kaldığına emin olduğun son dakikalarda, sizi kurtarabilceğini düşündüğün son kişi, bu "Layık olmadığın" ölümden sizi kurtarmıştı.
Küçülüp Büyüyen SaftrikScottLang
Koca ellerinde nefes nefese yükselirken bağırdın.
"Çok yaşa Karınca Çocuk!"
Sizi yere bıraktığında o lanet enkazın altında neler kaçırdığını fark ettin.
"Ben gelmeden mi!" dedin somurtarak ve hayranlıkla baktın dönen herkese. Gözlerin doldu.
"Tanrım!"
Herkes, seneler önce kaybettiğin herkes karşındaydı.
"Hey, Y/N havayı bozma!" dedi yanındaki Roket.
"Oh, tabii..." Dik bir duruş sergilerken bir hava takınıp gururla baktın.
"Başardık..."
"Yenilmezler, Toplanın!"
✨
"Bu çoşkuyu özlemişim!"
Diye bağırdın silahını savuran Roket'e. Ellerin iki yanda, etrafındaki metalleri büküp hızlıca fırlatıyordun. Bunda ustaydın.
Gelen ateşler ile, demir gemi parçalarından birini önüne siper olarak kullandın.
Gücün bir yana, iyi bir dövüşçüydün. Bunu Romanoff sağlamıştı tabii...
Savaşın ortasında gözün onu arıyordu. "Nerdesin lanet Büyücü" diyip duruyordun homurdanmalarının arasından. En sonunda onu gördüğünde durmaksızın koşmaya başladın. Engellere tırmanarak ve atlayarak yanına iliştiğinde seni fark etmesini beklemeden boynuna atladın.
"Sikerim Savaşını!"
Dedin içten içe. Kendini tutamayıp ağlamaya başladığında, Strange ellerini saçlarına geçirdi. Şaşkındı. Daha sonra yüzünü saçlarına gömdü.
"Çok korktum Strange!" Dedin göz yaşları içinde.
"Geri dönememenden korktum..." Onu daha sıkı kavradın. Şuan savaş umurunuzda değildi.
