Can we start just start over?

Hoofdstuk 1

Ik zie me tante nog net maar dan ben ik de hoek om.
Daar sta ik dan op het vliegveld met mijn koffer in de ene hand rugzak op en handbagage om me schouder.
Vandaag begint er een nieuw hoofdstuk van mijn leven.
Ik samen met mijn broertje naar New York, de meeste mensen zouden denken "OMG New York" maar nee dat denk ik dus echt niet, nou misschien een beetje. Ik wil alles hier niet achterlaten mijn vrienden, tante neefjes en opa en oma.
Ik zie dat mijn broertje staat te wachten, zijn naam is Michael.
Hij is maar een jaar jonger daarom broertje, helaas is hij wel 2 koppen groter maar dat is niet heel moeilijk want tja ik ben niet heel groot.
Ík loop naar hem toe "om 7 uur vanavond gaat het vliegtuig zullen we om half 6 hier weer afspreken? dan kunnen we nog even samen eten" zeg ik "ja hoor tot zo" antwoord Michael en daar gaat me broertje...
Weg is hij, wilt hij niet met mij gezien worden ofzo, ik trek me er niet veel van aan en snel loop ik naar de kofferband en leg me koffer er op en loop dan naar de winkeltjes.

Na een paar winkeltjes te hebben bezocht zie ik dat het al bijna half 6 is en loop nog even snel de Starbucks binnen en bestel een frappuciono Caramel me lievelings yum, de jongen aan de bar vraagt me naam en ik antwoord gewoon mijn naam, ik betaal en loop rustig met me frappuciono en me mobiel in me andere hand naar een vrij tafeltje. maar waar ik dus niet zo handig over nagedacht had is dat er meer mensen lopen dus loop ik vol tegen een jongen aan, Ik val achterover en tegelijkertijd krijg ik mijn hele lading frappuciono over me heen.
Als ik op kijk zie ik een jongen van mijn leeftijd staan.
"wat denk jij wel niet, nu ben ik helemaal vies door jou kan je niet uit je doppen kijken sukkel!!" Hij kijkt me boos aan "misschien moet jij beter uit je doppen gaan kijken want jij liep hier wel tegen mij aan hoor".
Ik kijk naar mijn mobiel, hij heeft nog gelijk ook, ik zucht en hij strekt zijn hand uit. Ik pak zijn hand en als ik rechtop sta heeft hij wat servetjes in zijn hand, ik pak ze aan en maak me shirt schoon ondertussen loopt de jongen naar een van de medewerkers die meteen een nieuwe koffie voor mij maken.
Als me shirt schoon is en me frappuciono klaar is loop ik richting de verzamel plek waar ik moet wachten op Michael.
Jemig wat een eikel was die jongen.

Ik.sta al 5 minuten te wachten op Michael als hij aan komt gerent.

"Sorry sorry sorry ik was de tijd vergeten en het spijt me" zegt hij helemaal buiten adem.

Dan kijkt hij me aan met zo'n hoofd van ~ben je net omver gereden door een auto want je ziet er niet ~blik "wat is er met jou gebeurd je ziet er niet uit" ik rol met me ogen en geef hem een speels tikje tegen ze achter hoofd "lang verhaal maar ik verga van de honger dus we gaan nu"

Ondertussen lopen we langzaam naar een eettentje om wat te gaan eten en we gaan zitten, ik pak de menukaart en bestudeer hem goed.

Dan komt er een meisje van ongeveer mijn leeftijd naar me toe lopen en neemt de bestelling op "dus 1 ice tea en 1 cola en broodje zalm de luxe en een boord patat oké komt eraan" en sjoeef weg is ze.

Even later zitten we aan ons avond eten jummum
Hij praat rustig vol uit over koetjes en kalfjes maar ik zit rustig na te denken over de Mensen die ik hier achterlaat,
Weg uit Londen, weg bij me beste vrienden weg bij alles wat iets met me deed, de oude boom in onze achtertuin waar ik vroeger altijd mijn lievelingsboeken zat te lezen of met me poppen aan het spelen was die goede oude tijd. ik denk wel dat ik het leuk ga krijgen op mijn nieuwe school alleen is het allemaal heel erg wennen.

Ik word wakker geschud als ik me naam hoor:"Ava Ava luister je wel joehoe nee je luistert niet jemig dat is zo irritant maar Ava"
"Ja wat is er" zeg ik met nog een beetje me gedachten bij net
"We moeten gaan anders missen we het vliegtuig"

Ik schrik uit me gedacht en sta snel op en betaal en daar lopen we dan naar Gate 2 om het vliegtuig in te gaan, ik zie dat de buis al open is en loop naar de stewardess toe en pak me kaartje uit me tas en loop het vliegtuig binnen.
Als ik me stoel heb gevonden ga ik zitten en pak me oortjes uit me ,tas en zet mijn muziek op.
Ik zit bij het raam dat vind ik altijd het fijnst voor me zit me broer en naast me zit nog niemand maar die gene zou zo wel komen.
Als me liedje bijna is afgelopen gaan de speakers aan "we gaan over 2 minuten vertrekken maak je klaar voor de vlucht".
De stewardessen leggen alles uit zoals altijd en ik kijk ondertussen even naar buiten, zometeen ben ik hier weg en dan begint mijn nieuwe leven in een vreemd land hier ver vandaan.
Snel pak ik nog een kauwgompje en dan komt er iemand naast me zitten ik kan nog niet goed zien wie het is maar als diegene zit kijk ik opzij.
Mijn ogen worden groot heel groot en dan kijkt hij me aan.
Het is de jongen van de Starbucks o nee dat heb ik weer...