Afterparty

Verkeerde nummer

Meteen thuis aangekomen bel ik het nummer – natuurlijk. De telefoon gaat af.

"Hallo?"

Ik lach uit sarcasme.

"Haai, knapperd. Weet je wie ik ben? Dat meisje uit de bus waaraan je jouw nummer gaf. Het meisje dat je ogen ONWEERSTAANBAAR mooi noemde."

Er klinkt een stilte.

"Ehm, ok, maar wil je nou nog pizza of niet?"

Ik slik. Oh nee. Die jongen van de bus had een prank met mij uitgehaald. Het is niet zijn nummer, maar het nummer van de pizzeria. Ik praat terug.

"Ehm, sorry, ik dacht dat je iemand anders was. Weet je wat? Van dit gesprek heb ik honger gekregen, dus ik bestel anders wel 4 pizza's met ananas."

"Weet je het zeker?"

"Ja."

"Ok gelukkig, want mensen die ananas niet lekker vinden vind ik raar."

Ik lach. "Ik ook. Tot straks!" 

Ik hang op en lach dan in mezelf. Weer een jongen gefixt. Weet je, die stomme Niels zoekt maar lekker zelf een meisje, want mij krijgt die niet meer. Ik zwiep mijn paardenstaart naar achter en scrol op Instagram. Lelijk, lelijk, lelijk, rommelmarkt material, lelijk, oeh wauw, lelijk, knap en lelijk. Zucht. Waarom bestaan er geen knappe jongens en als ze bestaan zijn ze onbereikbaar? Het leven is moeilijk. 

Dan gaat de bel. Ik sta op en loop naar de deur. Een jongen met bruin, krullig haar staat voor me met vier dozen pizza's. Ik kijk hem aan.

"Heb je terug van een twintigje?" Terwijl ik in mijn portemonnee zoek, kijkt de jongen mij gefascineerd aan. Hij schraapt zijn keel.

"Weet je, ik heb eigenlijk nog nooit een knap meisje ontmoet."

Ik kijk hem aan. "Nee?"

"Nope."

Ik frons mijn wenkbrauwen. Ok... ik geef hem het briefje van 20.

"Alsje." 

Net voordat ik de deur dicht wil doen, doet de jongen zijn voet ertussen. "AU!"

"Waarom doe je dan ook je voet ertussen?" Jongens ...

"Nee! Nou, kijk ... ik vind je knap. Daarom maakte ik net die opmerking."

Ohhhh ... zie je, jongens zijn zo onduidelijk.

"Ik vroeg me af ... ga je die vier pizza's helemaal in je eentje opeten?"

"Eh, ja, dat is wel de bedoeling. Tenzij mijn cavia's pizza's lusten."

Hij lacht. Zo grappig was het ook weer niet.

"Wil je misschien achterop mijn scooter? Jij was mijn laatste bezorging, dus dan kunnen we er samen op uit."

Ik kijk hem aan. "Echt?"

"Eigenlijk niet, die oudjes hebben vandaag maar pech. Kom je?" 

Badass. Daar hou ik wel van. Ik gooi de deur achter mij dicht en stap achterop.