Bir pencere önü bir kaldırım yanı,
yalnış kişilikler yalnış duvarlar baktıklarımız,
kilitler vurlumuş her kapıya unutulması için yeminler edilmiş,
söylesene kim bozar bu yemini hangi söz seni bana getirir,
rüzgarlı gözlerin bu aralar dudakların mıhlanmış,
kalbim duymaz olmuş
kaç kere vurulmam lazım?
İlla bedenim mi toprak olmalı?
Silahın ucundaki ateş mi ıstıcak bedenimi?
Ellerindeki soğukluk mu durduracak?
ruhumun kadehini kaldırıyorum sana
Gülüşlerimizin şerefine,
ruhum sana emanet.
