6 : gökyüzündeki işaret ettiğin yıldızlar çoktan öldüler

308 37 19
                                    

________________

________________

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

________________

O geceden sonra Taehyung ile bir daha hiç karşılaşmamış olmamla birlikte aradan geçen bir ayın sonunda onu lisenin ilk günü, benimle aynı sınıfta görmeyi kesinlikle beklemiyordum.
Büyük ihtimalle o da beklemiyordu çünkü sınıfa girdikten sonra beni gördüğü ilk andan itibaren yüzünde yer edinen şaşkın ve şapşal surat ifadesini hala çok net hatırlıyordum.Birbirimizi gördüğümüz gibi ikimizinde yanakları kızarmıştı.

Her ne kadar Taehyung ile sınıfta formalite gereği isimlerimizi söyleyerek tanışmış olsak bile kendi perspektifimden bunu kesinlikle bir tanışma olarak nitelendiremezdim.Çünkü bu bizim için oldukça basit kalırdı.Biz özeldik ve tanışmamızda daha özel olmalıydı.

Ben Taehyung'u lise başladıktan iki hafta sonra, yine aynı çocuk parkında tanımıştım.

Yine bir akşam vakti, saat yeni dokuza geliyorken annemin benden istediği birkaç şeyi aldıktan sonra eve dönüyordum ve yolumu kısaltmak için çocuk parkının önünden geçmeye karar vermiştim.

Hızlı adımlarla yürürken duyduğum gıcırtılı bir zincir sesi dikkatimi dağıtarak başımı salıncaklardan tarafa çevirmeme sebep olmuştu ve o an yine onu görmüştüm.

Onu ilk gördüğüm gece olduğu gibi yine aynı salıncaktaydı.Aylardan Mart olduğu için havaların soğukluğu iyice kaybolmaya başlamış bu yüzdendir ki üzerinde ince bir hırka ile ileri geri sallanıyor, bir eli salıncağın demirini sıkıca tutarken diğer eli ise kucağında bulunan bir eşyayı tutuyordu.Yüzünde yine bir tebessüm hakimdi ve o zamanki gibi yine gökyüzünü izliyordu.

Yanına gittim.

Bu sefer beni adımımı attığım ilk an fark etti.Başını benden tarafa çevirdi ve yine gülümsedi."Ah, sen..." diye mırıldandı.Bu sırada yanına gelmiştim bile.

"Sana eşlik edebilir miyim?" Diye sormuştum çekingen bir tavırla."Tabiki." Demişti o da yanakları hafifçe pembeleşirken.Hemen önümüzde duran sokak lambası bu karanlıkta bile yüzünü çok net görmemi sağlıyordu.

Elimdeki poşetleri yere bırakarak yanındaki salıncağa oturdum ve onun yaptığı gibi ileri geri sallanmaya başladım.Bir süre sessizlik oldu.Bu beni rahatsız ettiğinden dolayı tam ağızımı aralamıştım ki o benden önce davrandı.

the day we meet againHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin