Geheimen Onthuld

Hoofdstuk 3

Véro rekt zich nog eens uit. Na een hele nacht vol woelige dromen is ze nog steeds moe maar haar ochtendalarm trekt zich er niets van aan en blijft maar lawaai maken. Zuchtend mept ze op de uit knop en er is eindelijk stilte. Ze twijfelt of ze haar nog eens zou omdraaien maar als ze ook maar 5 minuten te laat op het werk verschijnt, krijgt ze haar C4. Althans daar heeft haar baas mee gedreigd. Véro weet niet wat ze ervan moet geloven maar dat ze de laatste 3 weken 10 keer te laat is gekomen zal er ongetwijfeld mee te maken hebben. Vliegensvlug gaat ze naar de badkamer en springt ze onder de douche. Genietend laat ze het water over haar lichaam glijden. Véro zou wel uren onder de waterstraal kunnen staan, alleen heeft ze een nurk van een baas die niets kan verdragen en moet ze deze keer op tijd op haar werk zijn. Aargh. Mopperend zet ze de douche uit en droogt haar eigen snel af. Gelukkig heeft ze er gisterenavond aan gedacht om kledij klaar te leggen voor vandaag.

In de keuken neemt ze nog snel een appel voor onderweg en niet veel later zit ze in de auto op weg naar het werk.Het nadeel van in een stad te werken is uiteraard de parking. Véro heeft geen gereserveerde parkingplaats dus ze kan weer vechten met andere gehaaste mensen om een plekje.

Met een beetje geluk en ietsje meer opdringerigheid vindt ze dan toch parking kortbij haar werk.
Snel wandelt ze op haar stiletto's naar de ingang.
Ann, de receptiemedewerkster, zegt vriendelijk goeiendag tegen haar terwijl de telefoon overgaat.
Ze glimlacht verontschuldigend en neemt daarna de telefoon op.
Véro knikt naar haar en loopt dan door tot haar werkplek. Ze zit nog geen 3 seconden op haar stoel alvorens de stem van haar baas klinkt.
"Amai De Laet, we kunnen dan toch op tijd komen?"
Véro moet al de moeite van de wereld doen om niet opzichtig met haar ogen te draaien.
Poeslief draait ze zich naar Gregory Schepers, manager van Het Boekhoudbedrijf.

"Ja hoor. Ik heb mijn uiterste best gedaan."
Gregory kijkt op haar neer ( letterlijk) en gaat vervolgend verder.
"Ik hoop dat je je best eens gaat doen ja. Je dossiers blijven zich maar opstapelen en ik heb geen zin om je andere collega's met al het werk te belasten."
Véro moet eventjes haar innerlijke Boedha in zich loslaten om niet in woede uit te barsten. Alle nieuwe dossiers komen tegenwoordig bij haar terecht terwijl ze ervoor al verdronk in het werk. Haar collega's gebruikten altijd smoesjes als de dossiers moesten worden verdeeld zodat ze uiteindelijk bij de laatst aangenomen persoon terecht kwamen. Véro dus.
"Ik doe mijn best." Zegt ze knarsetandend.
"Tja, soms is je best doen niet genoeg." Antwoord Gregory sarcastisch terwijl hij zich omdraait om naar zijn kantoor te gaan. Die woorden zijn als een rode lap voor een stier. Een rode waas vormt zich als het ware voor Véro's gezicht.

Ze staat op van haar stoel, neemt de stapel dossiers in haar hand en gooit ze naar Gregory.
Die draait zich verbouwereerd terug om.
"Mevrouw De Laet –" sneert Gregory maar Véro laat hem niet uitpraten.
"Niks te mevrouw De Laet. Mevrouw De Laet is het kotsbeu om je slaafje te zijn. Weet je wat? Zoek maar iemand anders. Ik neem ontslag!"

Ze grist haar handtas van haar bureau en stormt weg. Gregory staart haar onthutst na.
Terwijl ze wegwandelt hoort ze haar ex collega's fluisteren. Doe maar denkt Véro. Ik kon jullie toch niet uitstaan.
In de auto gooit ze haar handtas op de stoel naast zich en neemt haar GSM eruit.
Ze heeft een berichtje ontvangen van Steven.
-Goedemorgen lieverd, goed geslapen?-
Ze grijnst en typt een antwoord.
-Je hebt me de halve nacht wakker gehouden dus nee :p-

Daarna gaat ze naar Whatsapp, klikt op de groep 'The Girls' en begint te typen.