Karanlık Adam

2.BÖLÜM

(MEDYA:MERT)Adım Belinay , 16 yaşındayım.En yakın arkadaşım Nilişte büyük trajediler yaşadığım için uzun süre psikoloğa gittim . Annemlerle aram pek iyi değildir naptığımı , nereye gittiğimi sormazlar onlar için bir hiçim neredeyse tek istedikleri onların soyadına yakışır şekilde okuldan mezun olup yüksek bir yerlere gelip saygınlık kazanmam. Bende onlar böyle yaptıkça okumak istemedim hep kaçtım okuldan , arkadaşlarımdan herkesten uzaklaştım . O sıralar Mert diye biriyle tanıştık bu kadar bunalımın içinde o kadar iyi geldiki . Her anımda yanımda oluyordu , ağladığımda , güldüğümde her anımda . Onu kendime benimsedim o benim dedim . Güvenmiştim . Bir gün kavga ettik ama büyük bir kavga öncekiler gibi değildi . Aradan baya zaman geçti konuşmadık merak ettim . Evine gittim kapısını milyonlarca kez çaldım kimse çıkmadı tam dönüp giderken arkamdan bir kız seslendi .

"Buyur canım kime baktın " bu kimdi şimdi diye düşündüm . Üzerindede Mertin ceketi vardı . Beni aldatmıştı yani .Bunu bana nasıl yapardı ya . Sadece küsmüştük ki ayrılmamıştık .

"Ben Merte bakmıştım ama.."

"Ha Mert mi . Dur bekle . Meeeerttttt ." ne kadar cırtlak bir ses tonu vardı ama şu anda bu beni ilgilendirmiyodu asıl ilgilendiren şey o kızın kim olduğu ve bu evde ne aradığı . Ve o ceketinüstünde ne aradığı aslında her şey apaçık ortadaydı ama yinede öğrenmek istiyordum.

"Noldu kim gelmiş " uykulu gözlerle kapıda dikilmiş bana şaşkınca baktı .

"Noldu beğenmedin galiba süprizimi . Ya da geldiğim vakti beğenmedin ."

"Yo-yok ta ne işin var burda " ayrılmamışken ve barışmak için eve geldiğimi düşünmesi gerekirken ne diyordu bu ya .

"Nasıl ne işin var barışalım diye gelmiştim ama sen çoktan seçimini yapmışsın ."

****

Bu olaylar olduktan sonra hiç konuşmadık , karşılaşmadık bile . Zaten onu görmek bile istemiyordum artık . Bir kaç gün öncesindede kaza yapmış haberi geldi zaten hiç üzülmedim . Aslında tamda üzülmedim sayılmaz biraz üzüldüm merakta ettim . Herkes zorladı yanına gitmem için durumu kritik dediler . İnanmadım . İnanırmıyım kesin barışmak için yollar arıyor bilmezmiyim ben . Bir gün evde otururken içime bir sıkıntı düştü. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım yinede kendime gelemedim . Telefon çalmaya başlayınca elime bile alamadım kötü bir şeyler seziyordum.

"Ef-endim"

"Belinay hala kararlı mısın gelmiyor musun ?"şu an vicdan azabı çekiyordum ama neden bende bilmiyordum kötü bir şeyde yapmıyordum ki .

"Tamam geliyorum hangi hastaneydi ?"

"Ben sana mesaj atarım."neden bir anda vicdan azabı çekiyordum ki .

Salaş bir tişört altına dar bir siyah pantalon giyip , rayban gözlüklerimi taktıktan sonra Nilay'ın tarif ettiği hastaneye doğru gidiyordum baktım hava çok sıcak , içimdeki kötü histe çoğalınca korkmaya başladım . Karşıdan taksi geldiğini görünce sevinerek direk bindim . Hem daha hızlı giderdim hem de içimdeki sıkıntı daha erken biterdi . Daha yolumuzun çok olduğunu öğrenince kulaklığımı taktım Cem Adrian dinlemeye başladım . Bu adama ölürüm ya tüm şarkıları resmen ben. Nilay bir daha aradı.

"Geliyorum arayıp durma "

"Belinay ben Mert . " donup kaldım sesi çok soğuk geliyordu o böyle konuşmazdı , hep gülümseyerek konuşurdu .

"E-evet"kekeledim mi ben ? Ben asla kekelemezdim .

"Geldiğini biliyorum Nilay söyledi . Belinay teşekkür ederim ." neden teşekkür ediyorki şimdi durduk yere .