" တစ္ေထာင္ေပးပါ"
ငါးရာတန္ကိုင္ထားတဲ့ တီေလးလက္က
ေလထဲတင္ ရပ္တန္ ့လို ့။
က်ြန္ေတာ္ ေသခ်ာေမာ့ႀကည့္ပီးထပ္ေျပာလိုက္တယ္။
"ဒီေန ့ကစ မုန္ ့ဖိုးတစ္ေထာင္ေပးပါ"
"နင္ပဲ အျပင္စာေတြမႀကိဳက္ဘူးဆို ။
ခါတိုင္းဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ ငါဘယ္ေလာက္ေပးေပး စိတ္မဝင္စားသလို မယူခ်င္…ယူခ်င္နဲ ့မတက္သာလို ့ယူသြားတဲ့သူက ဒီေန ့ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ"
ငါးရာတန္ျပန္သိမ္းပီး တစ္ေထာင္တန္အိတ္ထဲနွဳိက္ရွာေနတဲ့ တီေလးကို က်ြန္ေတာ္ မႀကည့္ေတာ့ပဲ တဖက္က နန္းေတာ္ႀကီးနဲ ့တူတဲ့ အိမ္ထဲက ငိုသံသဲ့သဲ့ကို နားေထာင္ရင္းသက္ျပင္းခ်ရျပန္ပါတယ္။
ေပါက္စီလံုးက က်ြန္ေတာ္ေက်ာင္းသြားရင္
အိမ္မွာမေနခဲ့ခ်င္ဘူး။ အျမဲငိုေနတက္တာမို ့ ေက်ာင္းသြားတိုင္း က်ြန္ေတာ္ စိတ္ညစ္ရပါသည္။
"တီေလး အျပန္ မူႀကိဳေက်ာင္းစံုစမ္းခဲ့အုန္း"
တီေလးဘာျပန္ေျပာသလဲ က်ြန္ေတာ္စိတ္မဝင္စားေတာ့ဘူး။
ေပါက္စီလံုးမငိုေအာင္ က်ြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနမိတယ္။
တီေလးက က်ြန္ေတာ္ လက္ထဲကို ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္ထားတဲ့ ျခင္းေလးကမ္းေပးျပီး ျခံေသာ့ ခတ္လိုက္သည္။
တီေလးကေစ်းကို သက္သက္သြားမွာျဖစ္သလို က်ြန္ေတာ္ကလဲ ရပ္ကြက္ထဲကေက်ာင္းကိုကိုယ့္ဘာသာလမ္းေလ်ွာက္သြားမွာျဖစ္တယ္။
၁၅မိနစ္ေလာက္လမ္းေလ်ွာက္ရတဲ့ ေက်ာင္းကိုသြားတဲ့ လမ္းဟာ ခုေတာ့ႀကာရွည္ေနသေယာင္။
တေန ့လံုး ေက်ာင္းမွာ စာသင္ရတာစိတ္မပါေတာ့ဘူး။
အိမ္ကိုျပန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဟာ ႀကီးစိုးေနတယ္။
ေပါက္စီလံုးက က်ြန္ေတာ္ရဲ့ အခ်ိန္ေတြနဲ ့
စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို တျဖည္းျဖည္းသိမ္းယူေနတယ္လို ့က်ြန္ေတာ္ခံစားေနရေပမဲ့
နည္းနည္းမွစိတ္မတိုမိေတာ့ဘူး။
ေပါက္စီလံုးမွာ အမွား တခုထဲပဲရွိတယ္။ အဲ့ဒါ က်ြန္ေတာ့္ဘဝထဲကို စဝင္လာတာပဲ။
က်ြန္ေတာ္တစ္နွစ္ေက်ာ္အရြယ္မွာ အေမဆံုးတယ္။ နွစ္နွစ္အရြယ္မွာ အေဖက ပင္လယ္ျပင္မွာရြက္လႊင့္တယ္။
အထီးက်န္ျခင္းကို မခြဲျခားနိုင္ေသးတဲ့အရြယ္ကတည္းက က်ြန္ေတာ္က အထီးက်န္ေအးစက္ခဲ့တာ။
လူေတြက ခင္တြယ္လာရင္ ခြဲခြာႀကတာထံုးစံပဲ။အဲ့ဒါေႀကာင့္က်ြန္ေတာ့္မွာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမရွိဘူး။
က်ြန္ေတာ္ ရဲ့အေဖာ္က စာအုပ္ေတြျဖစ္လာတယ္။
စာကလြဲပီး က်ြန္ေတာ္ဘယ္သူနဲ ့မွအေပါင္းသင္းမလုပ္ဘူး။
စာအုပ္ေတြက ေပးတဲ့ အသိတရားနဲ ့
၉နွစ္ဆိုတဲ့ အတိုင္းတာမွာ က်ြန္ေတာ္
လူႀကီးတစ္ေယာက္လို ပဲ နားလည္တက္ေနပီ။
BẠN ĐANG ĐỌC
အကြင်နာဝေလုံ (အႀကင္နာေဝလံု) Completed
Lãng mạn၅နှစ်ကွာတဲ့ အကိုကြီးနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ဖို့ ဘာတွေလုပ်ဖို့ လိုမလဲ။ သက်ငယ်ဝေလုံ 7,6,2021 ----------- ၅နွစ္ကြာတဲ့ အကိုႀကီးနဲ ့ခ်စ္သူျဖစ္ဖို ့ ဘာေတြလုပ္ဖို ့လိုမလဲ။ သက္ငယ္ေဝလံု 7,6,2021 ----------
