16

24.2K 3.6K 134
                                    

"သား လံုလံုေလး  ။ ဒါေလး စားလိုက္အုန္း "

ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့ ကေလးငယ္သည္
မ်က္လံုးေတြ ေမွးမွိတ္ထားေပမဲ့ 
လက္ထဲကေထြးဖက္ထားတဲ့ ဂစ္တာေလးကိုေတာ့ မဖယ္ရွားခဲ့ေပ။
အရင္က ဝၿဖိဳးေနတဲ့ ကိုယ္လံုးေလးသည္
တေရွာင္ေရွာင္ေနမေကာင္းျဖစ္လာပါမ်ားေတာ့ ပိန္လွီကာအရုိးေပၚအေရတင္ျဖစ္လို ႔ေန၏။ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ေနဟန္ရွိေသာ မ်က္လံုးေတြက  သူ႔အသံၾကားေတာ့
ဖြင့္ၾကည့္လာတယ္။ ၿပီးေနာက္

"ေဖေဖ  လံုလံု ခ်စ္ခ်စ္ကိုလြမ္းတယ္။
ခ်စ္ခ်စ္ကိုေခၚေပးပါ "

တျဖည္းျဖည္းမဲ့ က်လာတဲ့ မ်က္နွာေလးနဲ ့အတူ  မ်က္ရည္ေတြကေခါင္းအုန္းေပၚကို စီးက်လာ၏။ လရိပ္မရွိတာ သံုးလျပည့္ခဲ့ၿပီ။ သားသည္ ေတာင္ႀကီးမွာ ေမေမမဆံုးခင္ တလနီးပါးေလာက္ကထိ  ဒီေလာက္အေျခေနမဆိုးခဲ့ပါ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သရီေမ ထံမွ
လရိပ္က ဒီမွာမေနေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ သတင္းၾကားရၿပီးေနာက္မွာ တငိုငိုတရယ္ရယ္ နဲ ့ အရူးတစ္ပိုင္းျဖစ္ခဲ့သည္။

"အစြဲလမ္းႀကီးလိုက္တာ သားရယ္။
လရိပ္ က ဟိုမွာပဲေက်ာင္းတက္ေတာ့မွာတဲ့ ။ သားအခုလို ေနမေကာင္းျဖစ္ေနရင္ လရိပ္ ဘယ္စိတ္ေကာင္းမွာလဲ။ ထ ေနာ္
ၾကက္ေပါင္းစြပ္ျပဳတ္ေလးေသာက္လိုက္
သား အားရွိၿပီး ျမန္ျမန္ႀကီးလာမွ လရိပ္ဆီလိုက္သြားလို ႔ရမွာေပါ့"

စြပ္ျပဳတ္ပန္းကန္ကိုေဘးခ်ကာ  ဦးေကာင္းလံုေခ်ာ့ေမာ့ကာ သားကို ေပြ ႕ထူလိုက္သည္။ အရင္ကနဲ ့မတူ ေသးသြားလိုက္တာသားရယ္။

ရင္ထဲအပူေတြကို ထုတ္မျပပဲ ေနေနေပမဲ့
သူ ႔ရင္ထဲမွာလဲ မီးေတာင္တစ္ခုလို ပူျပင္းေနတာ သူသာ အသိဆံုး။

မျဖစ္နိုင္ေတာ့တဲ့ ဘဝကို သူဘယ္လို
ႀကိဳးစား တည္ေဆာက္ေပးလို ႔ရမွာလဲ။
သရီေမဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက သိပ္စိတ္ေကာင္းရွိသလို စိတ္ဓာတ္မာသည္။
Brain Tumour ဆိုတဲ့ ဦးေနွာက္အက်ိတ္ တည္တဲ့ ေရာဂါကို ေၾကာင့္ ေလာကႀကီးမွာေနရဖို ႔အခ်ိန္က ၆လတဲ့။

ကံၾကမၼာကအေတာ္ႀကီးရက္စက္လြန္းလွသည္ဟုထင္သည္။ သရီေမသည္ စိတ္ေကာင္းရွိလြန္းတဲ့ မိန္းကေလးျဖစ္ေပမဲ့
ထြက္ခြာရမဲ့ အခ်ိန္သည္ ေစာလွေပသည္။

အကြင်နာဝေလုံ (အႀကင္နာေဝလံု) CompletedWo Geschichten leben. Entdecke jetzt