Kelebek Dövmesi-Aidan Gallagher

bölüm-1

       ilk kitap ilk bölüm :)🤍              

                       -Olivia'dan-
"Ben çıkıyorum" diye bağırdım kapıdan, "geç kalma" diye karşılık verdi abim. Kapıyı çektim,hafif bir yağmur vardı havada. Kapşonumu ve kulaklığımı taktım. Yeni taşınmıştık bu siteye,geneli zengin ve ünlü insanlardan oluşan bir siteydi burası. Denizle arasında yarım saatlik bir yol vardı ve bana en iyi gelicek şey şuan bi sahil yürüyüşüydü. Sakin adımlarla yürüyüş kordonında ilerliyordum taki o şarkı çalmaya başlayıncaya denk.
“SENİ SEVİYORUM-PERA”

"Sen ve ben siyah ve beyaz
Sen ve ben sıcak ve ayaz
Sen ve ben farklıydık biraz
Olabilir"
gözümün önünde hayatımdan sekiz yılı akıp geçti,sekiz yıl. Neden yapmışlardı bunu bana ben onlara ne yapmıştım?
“Sen ve ben farklıydık biraz” farklımıydık gerçekten? Bende bulamadıklarını nasıl en yakın arkadaşımda bulmuştu nasıl?

"Sen ve ben geceyle gündüz
Sen ve ben yaz ile güz
Sen ve ben uzak ve küsüz
Olabilir"
Olduğum yerde çakılı kalmıştım gözümden akan yaşlara engel olacak dermanım kalmamıştı. Dokunsalar saatlerce ağlayabilirdim,bu şarkı herşey yıkılırken beni dahada boşluğa itiyordu.
"Sen ve ben bi' film ve kitap
Neden hep mutsuz ve bitap?
Sen ve ben rakıyla mehtap
Olabilirdik, olabilirdik, olamadık"
Dörtlüğün son kısmına eşlik etmiştim titreyen sesimle "olabilirdik,olabilirdik,olamadık" var olan her ihtimali elinin tersiyle itmişti. Ne yapmıştım ben ona, benimle olan tüm hayallerini en yakınımla gerçekleştirmişti.
"Yağan her yağmur, açan her bi' çiçek
Islanacak ama hepsi de bilecek
Seni seviyorum, seni seviyorum
Seni seviyorum ve bu hiç bitmeyecek"
“Hiç bitmeyecek bir arkadaşlık” bunu demişti bana “en güzel 8 yıl” sekiz yıl olmuştu bumuydu bana olan sadakati sevgilimle birlikte olmakmı? İnsan neden bunu arkadaşına yaparki neden?
Kulaklığımı çıkartıp hızla cebime sıkıştırdım,kendimi toplayıp hızlı adımlarla ilerlemeye başladım, Saniyeler sonra aldığım darbeyle yere yığılmıştım. Sert düşmemiştim yada canım acımamıştı ama kalkmak istemiyordum. Kollarımı iki yana açtım ve yağmurun gözyaşlarıma karışmasına izin verdim tabi karşımdaki kişi buna izin vermedi
"Hey hey iyimisin!"
"Tanrım çok özür dilerim"
"Öldünmü!?"
"Kalkmam lazım lütfen"
Sakince gözlerimi araladığımda bir çift yeşil gözle karşılaştım ve sakince doğruldum. Çocuk elini belime koyup ayağa kalkmama yardım etti "iyimisin?" Dedi  yeşil gözlerini buğulu siyah gözlerimle buluşturarak,derin bir nefes aldım "hayır hayır ben iyi değilim,çok kötüyüm çok" dedim titreyen sesimle, elimin tersiyle akan gözyaşlarımı sildim. "önce hastahaneye gidelim tamamı bir röntgen yada ne bileyim kan tahlili biş-" çocuğun sözünü verdiğim solukla kesmiştim "ben mental olarak çok kötüyüm" dedim net bir şekilde. Bana sorgulayıcı bakışlar yöneltti "eğer anlatmak istersen dinleyebilirim?" Dedi tedirgin bir şekilde, başımı onaylar anlamda salladığımda en yakın banka oturduk.
                               🦋
"Bir sevgilim  vardı beş yıl geçirmiştik birlikte beş yıl, onunla tanışmamız sağlayansa ortak arkadaşımızdı en yakın arkadaşım,çocukluk arkadaşım,sekiz yılım. Aldattılar beni,üç yıllık bir ilişkileri varmış. Sürekli çok yoğunlardı dersler, aile etkinlikleri,spor antrenmanları ben hep bunları bildim oysa tüm o zamanlarda birliktelermiş,beraberlermiş. 3.Yıl dönümlerinde öğrendim birlikte olduklarını,kutlamak için bir tatile gitmişler. Onları suçladım kendime sordum hep 'neden?' diye ama hiç bi cevap bulamadım,kendime kızdım hep 'nasıl yaptılar bunu bana?' diye yine bir cevap bulamadım."

"Çıkmadınmı hiç karşılarına diyemedinmi hiç 'nasıl yaptınız bunu bana?' diye bu kadar mı zordu senin için?"

"Ölülerle konuşmak zordur,hemde çok zor" dedim,titreyen sesimle

"Onlar.."dedi yutkunarak yeşil gözlü çocuk.

"Öldüler,yıldönümlerinden dönerken hemde. Arabanın frenleri kopmuş,direksiyonun hakimiyetini kaybedince yokuştan aşşağı yuvarlanmışlar. Ama ölümde onları ayırmadı,aileleri cenazelerini yanyana gömdürdü."

"Gittinmi hiç mezarlarına?"

"3ay oldu onlar öleli,3 ayda onların ailelerinden fazla ziyaret ettim onları. Bağırdım çağırdım 'neden?' dedim cevap alamadım,dua ettim hep rüyama girsinler sorabileyim 'neden?' diye dedim ama oda olmadı." Dedim, her söylediğim kelimede ağlamam şiddetlenmişti yavaş yavaş hıçkırıklar ağlamama karışmıştı.

"Sanırım gerçekten ölmek istedin"dedi eliyle sol bileğimdeki kelebek dövmesini gösterdi. Yüzüne baktığımda gözleri dolmuştu, yeşil gözlerini ağlamaktan kızarmış siyah gözlerimle buluşturduğunda tekrar konuştu "Aidan, Aidan Gallagher"dedi "Olivia Williams" dedim buruk bir gülümsemeyle. Bi kaç saniye sonra kulaklarımızı bir telefon melodisi doldurmuştu, kaşlarını çatıp elini cebine götürdü. Telefonu sessize aldıktan sonra bana döndü ve ayağa kalktı,hemen ardından ayağa kalkmıştım.
"Sanırım artık gitsem iyi olur, tanıştığımıza memnun oldum Olivia ve tekrar özür dilerim çarptığım için" elini bana uzattı, elini sıktım."teşekkür ederim Aidan beni dinlediğin için"  yüzünde ufak bir tebessüm oluştu ve evine doğru yürüyüş kordonında ilerlemeye başladı. Bi kaç saniye ayakta kaldıktan sonra bende banka geri oturup günbatımını izledim.