ÖLMEDİİİİMM DLFLSŞCLSPFŞWFP
Hastahaneye vardığımızda hızlı adımlarla Olivianın odasına ilerledik,içeri girdiğimizde herkeste tuhaf bir telaş vardı. Biraz sonrasında nolduğunu anlamıştım bugün Olivia taburcu olacaktı. Hemen Olivianın yanındaki tabureye oturdum
"Olivia,nasılsın?"
"İyiyim,sen?"
"Harikayım...taburcu olucaksın"
"Evet, sonunda"
"Bir ağrın falan yok diyimi? Yarada bir sıkıntı yok?"
"Hayır hayır sadece yaranın günde iki kere temizlenmesi ve pansumanının yapılması lazım başka birşeyim yok"
"Güzel"
Olivia suratıma tedirgin şekilde bakmaya başladı,
"Noldu?"
"Şey..."
"Ney?"
"Abimler dün gece anlattılar hepinizle cok yakınmışız ve cok güzel şeyler yaşamışız ama ben ne yaşananları nede sizi hatırlıyorum ve ters bişey söyleyip sizi kırmaktan korkuyorum"
"Kendini kasmana gerek yok biz durumun farkındayız"
Olivia bu dediğime tebessümle karşılık verdi.
"Abinler sana tam olarak ne anlattılar,yani hangi olayları?"
"Sen ve Max'in Seamus ve Marcusla arasının kötü olduğunu max ve teresa olaylarını o olaylarla aranızın düzeldiğini okulda beni sürekli kolaçan ettiğini ben farkında olmadan beni hep koruduğunu"
"Sen-bunlarıdsmı söylediler sana?"
"Evet ve teşekkür ederim bana yaptığın onca iyilik için gruptan ilk seninle tanışmışım gerçekten harika bir arkadaşsın umarım herşeyi geri hatırlarım"
"Umarım" dedim buruk bir tebessümle, herkesten habersiz yaptığım şeylerden bile haberi vardı ama onu arkadaş olarak koruduğumu düşünüyordu,bense kıskanıyordum onu bana gelip adını soranlardan koridorda arkasından fiziğini övenlerden veya onunla gönül eğlendirmek isteyen orospu çocuklarından kıskanıyordum...
Oliva taburcu olmuştu,bütün gün beraberdik eğlenmiştik. Akşama doğru Olivialardan ayrıldık, eve girdiğimde yüzümde büyük bir tebessüm vardı.
🦋
Aldığım telefonla hızla Olivianın yanına gittim saat sabahın 6sıydı, içeri girdiğimde ev resmen yıkılıyordu Olivia evi birbirine katıyordu ağlıyordu tek söylediğiyse "eksik birşey eksik" bunu söyleyerek tüm evi birbirine katmıştı. Odasıba çıktığımda heryerde cam kırıkları vardı
"Olivia..." Sesim istem dışı kısık çıkmıştı, Olivianın ayakları kan içindeydi. Hıçkırarak ağlıyordu ara ara nefes alıp "acıyor" diyordu, Oliviayı sakinleştirmek zordu hala heryeri birbirine katıyor kimsenin yanına yaklaşmasına izin vermiyordu. Birkaç dakika sonra Seamus ve Teresada gelmişti, Olivia artık acıyor diye fısıldamıyordu bağırıyordu var gücüyle bağırıyordu.
"Olivia..kızım sakin ol"
"Baba çok canım acıyor...eksik bişey eksik birşeyler" dayanamıycağı belli olmuştu, yorulmuştu artık. Ayaklarından akan kan biraz daha yayılmaya başlamıştı
"Olivia camlar" dedi Seamus, biraz öne çıkarak ama tereddüt edip geri durmuştu. Olivia kafasını yere eğdiğinde fark etmişti ayaklarının altındaki camları, ayaklarındaki kesikleri ve kanları bir çığlık kopardı ve gözyaşları tekrar dökülmeye başladı ama bu sefer panik atak için değil, cam kırıklarından,kesiklerden,yeni fark ettiği kanlardan dolayıydı.
Kendini köşeye haps etmişti her taraafı camlarla doluydu ve biz hiçbir şey yapamıyorduk, hiçbir şey yapamıyordum. Sevdiğim kız hıçkırıklar içinde ağlarken her tarafı yara bere olmuşken ben hiçbir şey yapamıyordum.
"Olivia..." Dedim gözlerim dolmuştu, o an benle ilk defa gözgöze gelmişti,ağlaması şiddetlendi. Bir kaç adım öne gittim kendini duvarda dahada siğneye çekti, camları yastıkla kenara çektim. Boşluğun oluşmasıyla hızla yanına geçtim,
"Olivia sakin ol" dedim, ellerini tutarak hıçkırıklarını bastırmaya çalışıyordu, "sakin ol nefes al" kendine geldiğinde kafasını göğsüme koydu,
"Acıyor" diye fısıldadı
"Biraz kendine gel,hastahaneye gidicez kesi-"
"Kalbim acıyor" dedi kafasını bastırarak,gözyaşlarını hissedebiliyordum "Sanki içimde beni öldürmek isteyen acılar var birşeyler eksik, eksikler canımı acıtıyor" saçlarını okşadım, bir cesaretle ters bir tepki vermemişti.
Bir kaç dakika sonra kendine gelmişti ayaklanıp hastaneye gittik, kollarında bizimde sonradan fark ettiğimiz yaralar vardı hepsine pansuman yapıldıktan sonra eve döndük,Olivia yatağına yattıktan saniyeler sonra uyumuştu, kapıdan onu iziliyorduk
"Nolucak böyle?" Dedim, bay Williams'a sorgular bakışlar atıyordum.
"Bilmiyorum, acısı ne onu bilmiyorum,nasıl düzelticem onu bilmiyorum hiçbir şey yapamıyorum, kızım ölücek diye korkuyordum şimdi sağlıklı ama panik atak geçiriyor ben durduramıyorum"
"Herşeyi anlatsakmı?" Dedi,Oliver.
"Ya kaldıramazsa?"
"Bunu doktoruyla konuşsak daha iyi" dedi bay Williams ayrılmadan önce son kez yanına gittim şuan gayet huzurlu gözüküyordu....
Derste sıkıldığım için bölüm bir şeklinde yayınlıycam devamını ne zaman kısmet olursa o zaman atarım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kelebek Dövmesi-Aidan Gallagher
Fanfiction"iyimisin?" Dedi yeşil gözlerini buğulu siyah gözlerimle buluşturarak,derin bir nefes aldım "hayır hayır ben iyi değilim,çok kötüyüm çok" dedim titreyen sesimle, elimin tersiyle akan gözyaşlarımı sildim. "önce hastahaneye gidelim tamamı bir röntgen...
