"එක පාරක් කිවුවම තේරෙන්නැත්ද?
කරුණාකරලා ඕකත් අරන් යනවද යන්න පැත්තකට මට පාඩුවෙ ඉන්න දීලා."
සිය ජංගම දුරකථනයේම එල්ලී සිටි ඇය මව දිගු කරන් සිටි ආහාර බඳුනට අතින් ගසා පසෙකට විසිකලා.
ආහාර විසි වූ බඳුන බිම පෙරලී ගියත් බිඳී නොගියේ බිමට අතුරා තිබූ පරණ වූවත් ඝනකම් වූ බුමුතුරුණ නිසාවෙනි.
දූවිලි නිසාම තවත් තද දුඹුරු පැහැයට හැරී තිබූ බුමුතුරුණ සුපෝඛබෝගී පැහැයක් නිවසට නොගෙන ආවද මෙලෙස බිම පෙරලී ගිය බඳුන අවස්ථා රාශියකදී නොබිඳී රැකගැනීමට සමත් වූ බව දන්නේ බුමුතුරුණ පමණක් නොවේ.
එහෙත් මුරන්ඩු වූ බඳුන තවමත් එහි ශක්තිමත් බව පිළිබඳව ඕනේවටත් වඩා විශ්වාස කරමින් සිටියා.
"මගෙ දරුවො... ඔයා දවසටම කාලා නෑ නේද? ටිකක් හරි කන්නකෝ."
නිතරම සිදුවන සිදුවීමක් වුවද මවගේ මන්ත්‍රය සෑමදාම එකසේම ආදරණීය විය.
"මන් ඕඩර් කරලා තියෙන්නෙ. මන් ඒක කන්නම්.
ඔයා ඕවා ඔයාගෙ මහ ලොකු පුතාට ඉතුරු කරලා තියන්න."
ඇයගේ කටහඬ කවදත් මවගේ දෑස් වලට කඳුළු ගෙන ආවත් ඇගෙ රුදුරු දෑස් තවමත් දුරකථනයේ තිබුනා.
එකවර විවෘත වූ නිවසේ සෙලවෙන දොරපලුවේ හඬ ඇගේ කනට ගෙනාවේ අමිහිරි ශබ්දයක් වුවත් බිමට නැවී බඳුනට ආහාර එකතු කරමින් සිටි මවගේ තෙත් දෑස් වල දැල්වුන එළිය දුටු ඈ බර හුස්මක් පිට කරමින් නැගී සිටියේ ඇගේ කාමරයට පියවර තැබීමටයි.
වෙනදාට වඩා වෙලාසනින් සති අන්තයේදී සිය අර්ධ කාලීන රැකියාව අවසන් කර සොහොයුරා පැමිණීම ඈට වැඩි සතුටක් වෙනදත් නොගෙන ආවද තම මවට සිදු කල දෑ සොහොයුරා දැනගැනීමට පෙර එතනින් පිටත් වීම ඇගේ අභිප්‍රාය විය.
"ඔහොම ඉඳපන්..!!"
සහෝදරයාගේ ගොරෝසු කටහඬ නිසාම ඈ නතර වී පසුපස හැරුනේ ඈ දෙසට කේන්තියෙන් ඇවිද එන ඔහු දෙසට හැඟීම් විරහිත මූණක් පෙන්වමින්.
එකවර ඔහුගේ ශක්තිමත් දිගු දෑත් ඇගේ කම්මුලේ ගිනියම් සලකුණක් ඇති කරමින් ඇදී ගියේ ඒ වේගයට ඈව බිම වට්ටමිනුයි.
YOU ARE READING
Virgin By Heart |YM| ✔
Fanfiction_ඇත්තට ලෝකෙ ගැන උඹ දන්නෙද මොනවා_ _පත්තිනි සලුවලත් ඇත් තුත්තිරි තිබුණා_ •Yoonmin•Sinhala•Story• (All from my imagiNatiOn) _Based On Song_ Completed@June2021
