Çok iyi bir okul....
İyi bir gelecek...
Mutlu aile tablosu..
Malesief bunların hepsi gerçek olamayacak kadar güzel ve masum hayallerimdi...
Hiçbir zaman bunlara sahip olamayacaktım..
Bu acı gerçek beni üzsede zamanla alışmıştım
Çünkü bütün hayellerim yaşayamayacağım kadar güzel ve tozpembeydi.
Birden daldığım hayal dünyamdan annemin sesiyle irkilerek çıktım.
Yanına gittiğimde mutfakta kahvaltı hazırlamakla uğraşıyordu.
Suratımı asarak masadaki sandalyeyi gürültülü bir şekilde çektim
Suratını bana doğru çevirdiğinden
Sadece imalı imalı bakmakla yetinerek işine devam etti
Kahvaltıyı hazırladıgında yemek için oturdum.
Bilerek annemi sinir etmeye çalışıyordum.
Gürültülü şekilde tabağı ve bardağı masaya vurup değişik sesler çıkartıyordum...
Sonunda dayanamayarak:
"Yeter.."
Diye gürleyip bir hışımla mutfaktan cıktı.
Geri döndüğünde siniri hala geçmemişti.
Birden bende sinirlendim sinirlenmesi gereken o muydu benmiydim anlayamıyordum.
Tam ağzını açıp konuşmaya başlayacağı sırada...
"Sus,ve beni dinle anne! dedim...
" Bana babamla ayrıldığınızdan beri bir kere bile sevgi gösterdinmi anne?
Sanki bütün olayların sorumlusu benmişim gibi davrandın...
Aslında herşey i mahveden sendin anne hayatımı, hayellerimi elimden alan sendiiiinnn..."
"Eğer babamı o adamla aldatmasaydın......"
Lafımın devamını getirememişti.
Çünkü annem bana vurmuştu.
Hala inanamıyordum.
Uzun bir sessizlik hakim oldu bir süre
İkimizde konusmuyorduk.
Annenin ağzından en son şu lafları duydum:
"Ben babanı aldatmadım."
Ardından kapıyı çarpıp gitti.
Kendime yediremiyordum.
Gözlerimin içine baka baka yalan söylüyordu.
Olduğum yere çöküp ağlamaya başladım.
Artık dayanamıyorum.
Annemin hatasını çekiyordum.
Ve ömür boyu bununla yaşayacaktım.
Saate baktığımda okula geç kalmak üzere olduğumu anladım.
Apar topar kalkarak evden çıktım.
Evini okula yakın olduğundan 5 dakika ya gelmiştim.
Büşra yine samimi gülümsemesiyle kollarını belime doladı ve
"Günaydın cigerim" dedi
ya bu kız hiç mi ağlamaz dedim içimden.
Sahte bir gülümsemeyle iyiyim diyebildim.
Tabi bizim Büşra yermi...
Tabiki yemesi hemen bir sorun olduğunu anladı..
Bende ne kadar becerebildiysem artık geçiştirmeye çalıştım.
Tam derse geçeceğimiz sırada sınıf temsilcimiz Esra bir duyuru yapacağını söylerek herkesin ilgi odağı oldu.
"Arkadaşlar okulumuzun yaptığı yeni bir uygulamayı sizlerle paylaşmak istiyorum " diye sözlerine başladı.
"Yeni müdürümüz öğrencilerin motive ve derslerine olan ilgisini artırmaları için hersene yıl sonlarında tamamen beleş olarak öğrencileri YUNAN ADALARI gezisine götürücek"
Esra sözlerini bitirdiğinde sınıfın tamamı heyacan içerisindeydi.
İster istemez bende heyecan lanmış tim.
Bu gezi bir haftalıkta olsa bana iyi gelecek ve sorunlarımı çözmemde biraz da olsa yardımcı olacaktı.
Esra sözlerini ailemizden mutlaka izin kağıdı getirmemizi ve süper bir gezi olacağını söylerek sözleerine tam anlamıyla nokta koydu.
Bütün sınıf o kadar heyacanlıydıkı...
Bu heyacanlarıda yersiz değildi hani..
Bende en az onlar kadar heyacanlıydım.
Bakalım bizi neler bekliyordu?
