Çocukluk masalları vardır
Her çocuğun ayrı bir dünyası
Sonu hep mutlu biten hikayeleri vardir
Bir cocuga mutsuz olmayı ogretemezsiniz
ağlamayı bilir sadece mutsuz degildir hiç-bir zaman beceremez çünkü her duruma bulabileceği sevinçleri vardır bakarsın bir kelebeğin peşinde koşar özgürce
Gayesi kelebeği yakalamak değil belkide bir soru sormayi diler belki nereye gittiğini bqzen sebepsizce güzel renkli kanatlarin boyasına takilir anlamazsınız neler düşündüğünu
Dünyaları ne kadar da farkli degilmi halbuki bizimde vardi engin denizleri olan içinde hüznün olmadigide bir diyar
Bir derin kuyuydu içimiz
Biz hüzün deryasina cevirdik
Biz küçükken dertlerimizin üzerinden sek sek oynardık büyüdükçe dertler de büyüdü taşıyamaz olduk
Hatirlarmisin ellerin çamura girdimi hiç
Neler yaptik o çamurla
Ellerimiz çok kirlendi ama çocukluğumuz tertemiz kaldı
Şimdi koca bir yığınla dolu eşyalarimizi biriktirdigimiz evlerimiz var ve de hayallerimizi kuculttugumuz dünyamız
ŞİMDİ OKUDUĞUN
papatyalar
Poetryben demedim yüreğim dedi tüm heceleri bir bir yeniden yazmayı keşfetmiş gibi tane tane dizdi kelimeleri sonra bir papatya gibi onunda kıymeti bilinmedi neyseki hala papatyaların dilinden anlayanlar var
