Öncelikle şunu söylemek istiyorum biliyorum bu 7. Bölümü yayınlamam biraz fazla uzun sürdü bu yüzden hepinizden Özür dilerim sınavlar filan oluncada iyice aksattım bu arda bidd yoğun merak ve soru üzerine. Bu üstteki kapak fotoğrafı kızın kendisi. Bilginiz olsun:) Daha sonraki bölümlerde de David'in resmini koymayı planlıyorum birde bu son bölümlerde okuyucu sayım baya azalmakta eğer kitabım ın okuyucusu daha da fazla azalır sa bu kitabı ne yazık ki ortadan kaldırmak zorunda kalicam. :( lütfen kitabımı okuyup beyeninnnn...
Yupii Yupii bu sabah ne öğrendim Biliyormusunuz inanamayacaksınız. Geçen gece David'in yanında gördüğüm o sarışın bomba onun sevgilisi değilmiş. Oh be o kadar çok rahatladım ki anlatamam.Bu durumda önümde hiç bir engel yoktu. Ancak bu mutluluğum ani bir telefon sesiyle bozuldu.telefonda babamın hastalığının dahada ileri gittiğini ve bir kaç gece daha gözetim altında tutulmasinda fayda olacağını ve bu yüzden de babama kıyafet ve temiz çamaşır getirmem söylendi. Neyse ki bulunduğum evin Karşısı bizim evdi. Bende hemen doğruca içmekte olduğum kahveyi bırakıp eve doğru koştum ben babama götüreceklerimi hazirlarkende David'de beni hastaneye bırakmak için arabanın anahtarını arıyordu. Ben kıyafetleri bir poşete koyup aşağıda beni bekleyen David'in yanına indim. Hastaneye vardığımızda annem oradaydı önce bu durum beni çok sarsmıştı hemen anneme doğru koşup sen gelmezdin babama bişey mi oldu. Diye sorasım Vardı . Ardından ağzında nefes tüplerinin olduğu bir adam odadan çıktı. O adam babamdı. Babamı o halde görünce kaynar sular başımdan aşağı dökülmüş gibi hissettim. Ve babamı o halde görünce dedemide ölmeden önce en son o şekilde gördüğümü anımsadım ve bi an içim ürperdi. 2-2:30 saat uğraşlar sonucu babamdaki sorunun böbrek yetmezliğinin olduğunu söylediler buda kötü bir hastalık olmasına rağmen ben bu haberi duyunca sevinçten çığlık atmıştım hastanedeki herkes bu kız deli mi gözüyle baksada hiç umrumda olmamıştı sonuçta bu böbrek hastalığının tedavisi varya onun için sevinmiştim. Babamın hastalığı ile ilgili olan işlemler bittikten sonra onu odasına geri aldılar. Ve ardından bu işlemler hal olana kadar saate baktığımda 8i geçmişti annemde beni bi kenara çekip artık saatin geç olduğunu bu yüzden David de bekletmemem gerektiğini bu günlük babamın başında onun durmak istediğini söyledi bende zar zor bu durumu kabul etsemde eve gitmeyi kabul ettim. David'le yolda giderken gene onda kalmam konusunda ısrar etmişti ben Hayır konusunda ne kadar ısrar etsemde onun o ısrarcı tavrına dayanamayıp kabul etmek zorunda kaldım. Eve gidince dışardan yemek söyledik yemeği bir film eşliğinde (Thé notebook) izledik. Ben ağlarken o bana mendil uzatıp duryodu. Aslında bu kolay kolay ağlayan biri olmasamda hem bu film karşısında hemde bu babamın hastalığının ortaya çıkması sonucunda ağlamam dur durak bilmedi. Zaten film bittikten sonrada hemen uyumuştuk...
