het stormkind

hs 2. de moeder, de koning en de god

Toman wordt wakker van een tikkend geluid op zijn vensterbank. De storm is nog steeds bezig. Op zijn vensterbank zit een witte duif met een olijventak. Het teken van Amoria, de godin van de vrede. Dus zij is aan het bevallen! snel opent Toman een ander boek. 'ronde, volle wolken, grote kluwen, donker en dik.' mompelt hij als hij snel door de pagina's bladert. buiten raast de storm nog ongestoord door.

ondertussen liggen de koning en koningin van Denotria klaar wakker in bed. de klappen van de donder en de flitsen van de bliksem houden ze klaarwakker. 'nu is het genoeg!' bromt de koning nors. 'Benethor!' buldert de koning. de deur opent en een klein, kaal, dik mannetje komt buigend binnen. 'goedenacht, uwe hoogheid, hoe kan ik u rond dit uur van dienst zijn?' vraagt benethor beleeft. 'ga naar dat demonen kind in de toren en vraag wat hij van deze storm vind.' de bediende kijkt verward. 'demonen kind, bedoelt u Toman?' 'ja, ja, dat schepsel die naar wolken tuurt.' buigend verlaat de butler de kamer en sluit de deur achter zich. een paar gangen verder begint hij te schelden. 'die dikke, luie hufter laat mij met deze kou de middel-toren op klimmen. Honderden treden die nog steiler zijn dan een rechte muur. Oh, gezellig' hij komt net langs een stellage met schedels. hij tiert nog heel wat nare verwensingen. na zo'n 20 minuten staat hij voor de deur van Toman's kamertje. benethor klopt aan. 'mijnheer Toman, kan ik binnenkomen?' hij hoort alleen veel voetgeschuifel. na een minuut gaat de deur eindelijk open. 'ah, mijnheer Benethor, komt u binnen.' twijfelend gaat de oude butler met de half-god mee naar binnen. hij had verwacht om een rommel aan te treffen, maar het was opmerkelijk schoon en toen zag hij waarom. 'Prinses taralín! wat doet u hier in vredesnaam?!' roept de butler geschokt. 'ik kon van de storm niet slapen dus wilde ik aan mijnheer Toman vragen waarom het zo lang duurde en het was hier zo'n puinhoop dat ik het wel moest opruimen, dus ik ben net klaar.' legt de prinses uit. de prinses is een knap meisjes van rond de 20 jaar oud. ze heeft zwart haar en een bleke huid. haar groene ogen lijken op die van een kat wat haar zeer aantrekkelijk maakt. 'ik heb het, ik weet het!' roept Toman dan plotseling. 'wat heb je?' vraagt taralín. 'ik weet wie de vader van het kind is!' in een van de glazen bollen die op het bureautje staan begint een licht te schijnen dat zich langzaam tot een hoofd vormt. 'weet je het zeer zeker, zoon?' vraagt het hoofd aan Toman. 'ja vader, 100%.' dan verdwijnt het hoofd en langzaam ook Toman, met zijn boek onder zijn arm. taralín en Benethor staren naar de plek waar de jonge half-god net nog stond.