Λίγο πριν σταματήσει το τρένο για να κατέβουμε άλλαξα στο σχολικό μου ντύσιμο άσχετα που δεν πρόλαβα να βάλω τον μανδύα μου. Δεν είχα καταλάβει ότι τον ξέχασα σε ένα άδειο κουπέ -που βρήκα μόλις είχα φύγει από το γεμάτο κουπέ τον φίλων μου- από την βιασύνη μου.
Κατέβηκα γρήγορα από το τρένο για να προλάβω τον Χάρι και την παρέα του, όπως βλέπετε δεν ήθελα να έχω ξανά φασαρίες με κάποιους άλλους, δεν λέμε ονόματα Malfoy τον λένε...
Τεσπά ανέβηκα στην άμαξα με τα παιδια η οποία δόξα τον Θεό μας χωρούσε όλους.
Ανυπομονούσα παρά παρά παρά πολύ για την επιλογή. Η διαδρομή μάλιστα μέχρι το κάστρο μου φάνηκε σαν ένας αιώνας μέσα στην ανυπομονησία μου.
Όταν επιτέλους φτάσαμε στο κάστρο εγώ έπρεπε να περιμένω έξω να μπουν πρώτα μέσα οι κοιτώνες για να γίνει η επιλογή η οποία θα ξεκινήσει με εμένα και μετά θα μπούν και οι πρωτοετείς. Πρώτα πέρασε το Griffindor και μετά το ravenclaw με αποτέλεσμα να φύγουν τα παιδιά και να περιμένω μόνη μου.
Έτσι όμως που έβλεπα τους Hufflepuffs να περνάνε ένιωσα κάποιον να μου βάζει τον μανδύα που είχα ξεχάσει στο τρένο στους ώμους μου. Γύρισα ξαφνιασμένη και αντίκρισα τον Malfoy να με κοιτάζει με ένα αγνό χαμόγελο.
- Είσαι πολύ γλυκιά όταν νευριάζεις
- Ε-ε-ευχαριστώ?
Τότε ο Malfoy γέλασε λίγο και έφυγε κοιτάζοντας με. Μου πήρε αρκετή ώρα να συνειδητοποιήσω τι στο καλό είχε συμβεί. Ένιωσα πεταλούδες στο στομάχι μου κάθε φορά που το σκεφτόμουν. Τις απολαυστικές σκέψεις μου όμως χάλασε μια καθηγήτρια που με φώναξε για την επιλογή. Ξέχασα αμέσως για τον Malfoy. Έτρεμα ελαφρώς. Η επιλογή σήμαινε πολλά για εμένα. Από την μια ήθελα να είμαι Slytherin σαν την μητέρα μου και από την άλλη griffindor σαν τους φίλους μου.
Με το που μπήκα στο Hogwarts ακούστηκαν ψίθυροι. Ένιωσα λίγο άβολα αλλά κατά τα άλλα δεν με ενδιέφερε. Από πίσω από τη καθηγήτρια που με φώναξε να έρθω καθόταν ένας γέρος με μεγάλη γενειάδα που φαινόταν πολύ σοφός. Κατάλαβα πως ήταν ο Dumbledore γιατί που έκλεισε τα μάτια δείχνοντας μου πως καταλάβαινε όπως ένιωθα.
Τότε ο καθηγήτρια πήρε ένα παλιό καπέλο και μου το φόρεσε λέγοντας ξανά το όνομα μου. Το καπέλο αυτό μιλούσε.
- Χμμμ γενναία , πονηρή πολύ πονηρή και πίστη στους φίλους σαν την μητέρα της... Καλύτερα να σε βάλω στο...
SLYTHERIN
Όλοι oι slytherins άρχισαν να ζητωκραυγάζουν. Μερικοί από αυτούς είχαν σηκωθεί όρθιοι, μέσα σε αυτούς και ο Malfoy ο οποίος από ότι φαίνεται είχε ξεχάσει απολύτως τον τον τσακωμό μας.
Πήγα και κάθησα κατευθείαν στο τραπέζι του Slytherin δίπλα σε μια κοπέλα η οποία φαινόταν να με συχαινεται. Το φαγητό εμφανίστηκε στο τραπέζι έτσι ακριβώς όπως το είχα περιγράψει ο Ρον. Μόλις τελείωσα το φαγητό μου ο Malfoy σηκώθηκε και έκατσε δίπλα μου.
- Θέλεις να σου δείξω που είναι το δωμάτιο σου? Πριν από τους υπόλοιπους για να μην γίνει χαμός. Τώρα σηκώνονται όπως βλέπεις.
- Ναι βέβαια
Καθόλη την διάρκεια που περπατούσαμε δεν μιλήσαμε μόνο όταν τον ρώτησα κάτι
- Πως ξέχασες τόσο γρήγορα την διαφωνία μας?
- Ξέρεις y/n είσαι η μόνη που μου αντιστάθηκε, η τουλάχιστον έτσι προσπαθεί να δείξει... Οπότε δεν θέλω να στο χαλάσω... Εξάλλου στα φίλτρα θα κάνουμε την amontentia έτσι θα μάθω εγώ και εσύ την αλήθεια.
Δεν του απάντησα. Είχε δίκιο. Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε στον κοιτώνα μας ήταν πράσινος παντού είχε ένα μεγάλο τζάκι έναν καναπέ τέσσερις πολυθρόνες και ένα τραπέζι με καρέκλες. Όμως ο Malfoy δεν σταμάτησε εκεί ανέβηκε τις σκάλες και άνοιξε την πόρτα μπαίνοντας στο δωμάτιο των κοριτσιών. Ήταν και αυτό πράσινο είχε αρκετά κρεβάτια και ένα δίπλα στο παράθυρο. Το συγκεκριμένο ήταν κενό και πάνω από την θέση του μπαουλου (δίπλα στο κρεβάτι από την μεριά που βάζουμε τα πόδια μας) ήταν ένα παράθυρο
- Εδώ. Πίστεψέ με έχουν βάλει τα ίδια και στο δικό μας δωμάτιο και εγώ κοιμάμαι σε αυτό, είναι πολύ ωραίο.
- Ευχαριστώ πολύ
- Τίποτα
Είπε και έκλεισε την πόρτα.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Αυτά παιζιααα
Τι πιστεύετε ότι θα γίνει???
Ούτε εγώ ξέρω δεν το έχω γράψει ακόμα 😂😂
Τέλος πάντων τα λέμε βββββββ
