I'm Sorry

Chapter 3

                 ~~~~Nathan~~~~

Apat na taon na rin pala yon matapos mangyari ang lahat. Kung pano kami nagkakilala. Kung paano nagsimula ang lahat. Halos magkapatid na ang turingan namin sa isa't-isa. Pero parang hindi ko kaya........hindi ko kayang hanggang doon lang. Weyyyyt. Ito nanaman ako nagpapanguna nanaman sa nararamdaman. Gusto kong aminin sa kanya......pero natatakot ako.....natatakot ako na baka masira ang friendship namin........na baka iwasan niya ako.......na baka mawala ang closeness namin. In short ..........na baka may magbago.

Ayan na siya nakaupo sa park.....isang babaeng nagpatibok ng puso ko, isang babae tinuruan ako kung pano magmahal, isang babaeng nagpapasaya sakin at isang babaeng lihim kong minamahal......

Lalapit na sana ako pero parang.......

May isang lalaking lumapit sa kanya..... Hindi ko alam kung sino. Pero parang pamilyar siya sakin.... Malayo kasi sila. Medyo malabo na rin ang mata ko. Gusto kong lumapit...pilit na hinahakbang ang mga paa ko. Na sa bawat paghakbang nito ay kasabay ng pagkirot ng puso ko.... Hindi ko alam kung bakit.... pero pinipigilan ito ng puso ko....naninikip ang dibdib ko... Itinigil ko ang paglalakad ko. Isang hakbang pabalik. At tumakbo ako papalayo sa kinatatayuan ko.

Naging duwag ako....Hindi ko kayang harapin ang sakit.........

Isa akong duwag..

~~~~Alex~~~~

Nakakapanibago ata tong araw na to. Parang may something na weird. Bakit kaya 3 araw ng hindi nagpaparamdam si Nathan? Baka may problema... Tinetext ko siya, walang reply. Tinatawagan ko siya Hindi siya na sagot. Ang weird lang. Dati siya pa ang unang-una na natetext saming dalawa. At 3 araw na rin siyang absent. Puntahan ko kaya siya sa bahay nila, kaso di ko naman alam. Pinuntahan ko na din ang mga kaibigan niya si Drei, Sam at Eduard pare-pareho silang sinasabi. Wala daw paramdam.

****FLASHBACKS****

Nasa labas na ako ng school. Magsi-six ng gabi. Puno na ang mga sakayan. Kasi uwian na ng mga nago-opisina at estudyante. Kaya pumunta muna ako sa waiting shed. Nakatayo ako nun ng bigla akong may nakitang isang lalaki. Nakaupo at nakayuko na para bang umiiyak. Nilapitan ko siya. Ang sabi ko, "Ok lang po ba kayo.?". Pinunasan niya ang luha niya at tumingin sa kin sabay sabing. "Ok lang ako, salamat." Pagtingin niya sakin ay parang isang pamilyar na mukha....... Nagpakilala ako at habang nag-uusap kami ay sinabi niya sakin kung ano ang problema niya. Doon ko siya nakilala. May pagkapareho sila ng problema ni Nathan.

May hawig siya kay Nathan. Kung paano kumilos, panamit at magsalita.

***END OF FLASHBACKS***