Epilogue

907 11 4
                                    

Sa mga nag daan na buwan ay Hindi naging maayus Ang buhay ko.Sabihin na nating may maganda akong trabaho pero nawala Yun lahat Ng nag pa uto ako sa isang lalaki na akala ko mamahalin ako higit pa sa buhay Niya.Pero Hindi nag kamali ako.

Isang impostor na mapag panggap Lang pala.Bogbog,sabunot,sampal,Hampas at pang babato Ng Kung ano ano.I try to kill myself but I survive.Pero dahil sa nanyare na Yun.May magandang nanyare sa buhay ko.Akala ko kapag siya pinili ko okay na pero Hindi e.

Marami akong pinag daanan bago ako naka balik sa dating ako.Trauma at Depression na mahirap labanan.Ewan ko pero kahit marami naka paligid saakin I feel worthless person.

But I'm so thankful.Andyan si David at Ang anak ko.Sila nag bigay Ng halaba saakin.Kahit sa mga panahon na Wala ako sa buhay ko pero sila nag bigay silbi.Nang dahil Kay David gumaling at sumaya ulit ako.Nang dahil sakanya nag tiwala ulit ako.Hindi ako nag tiwala sakanya Kasi sa ipinakita kundi nag tiwala ako sakanya kasi ganun din si papa.Kaya kahit Wala si papa ramdam ko Ang Saya Niya.

Gusto ko mang maglakad sa gitna Ng pasilyo kasama siya pero Hindi na pwede.Kung Hindi pang sila nag away Ni mama noon edi Sana andito siya ngayon.Pero diko na sisihin pa Kasi nangyare na e.

"Angel andyan na Yung sasakyan mo." Saad Ni Chelle.

Chelle is my maid of honor.Kasibsiya Ang Wala pang Asawa saamin.

Tumayo na ako.I'm wearing a gown that we spend more money for this.Sabi Kasi Ni David gusto Niya daw ay Yung gusto Kung design kahit daw Mahal ay siya na Ang bahala dun.

Pag kasakay ko sa sasakyan ay nasa unahan si Chelle umopo.Panay Ang ngiti Niya saakin.

"Ang ganda Naman.Ngayon mo Lang ako lalamangan Kasi kasal mo Naman." Saad Niya.

"Ayaw mo talagang malamangan Noh." Pag bibiro ko.

"Shempre." Tumawa nalang ako.

Naka tingin ako sa labas Ng kotse habang papunta sa simbahan.

For the past year ay tinupad Ni David Ang pangako Niya na papakasalan Niya ako.Ginawa Niya Yun dahil sa gusto Niya na ako daw Ang makatuloyan Niya.Kung Sino man daw ang hahadlang ay sasapakin Niya daw.

Pag karating ay ag sign si Chelle na andito na kami.Siya una bumaba at saka ako bumaba.Pumasok na siya Kasi mauuna siya magnlakad saakin.

Narinig Kuna Yung Kanta na Araw araw by Ben&Ben.Sinimulan na nilang isara Ang pinto Ng simbahan para sa pag pasok ko.Inayus Kuna nung coordinator Yung damit ko bago.Nag bigay Ng sign na mag bubukas na.Naulit yung kanta na Araw araw Ng ako na Ang maglalakad.

Dahan dahan na binuksan Ang pinto hanggang sa tuloyan na itong naka bukas.Kita ko Ang Saya Ni David kahit nasa malayo siya.

Naka tingin ako sa mga bisita at sa mga kaibigan ko na naka ngiti.Si Summer Naman ay nakikita ko Ang tuwa sa mukha Niya.Siya pa Yung excited ka Gabi e.Gusto Niya na daw mag umaga para Makita ako na naka gown.

Nakarating ako sa gitna at si kuya Ang nag hatid saakin hanggang sa altar.

"Masaya ka?Kung duda ka Kay David pede mo Naman iurong.Pede ka tumakbo." Pag bibiro Ni kuya.

"Kuya Naman e.Sigurado na nga." Saad ko.

"Ito talaga si Bryan e." Pag saway Ni ate.

Nakarating kami sa may altar at nakipag kamay siya Kay David at Kay Tito.Nag Mano Naman ako Kay Tito at Kay tita.

"Oh ingat mo Yan princessa namin Yan." Saad Ni kuya.

"Oo kuya." Sagot Ni David.

Nag lakad na kami papunta sa altar at nakita ko sa Mata Niya na namumula.

Change of a Tangent Line [COMPLETED]Where stories live. Discover now