Pazar akşamıydı. Yatsı ezanı okunuyordu. O sırada babam benzi solmuş bir şekilde eve geldi. Annem abdest almaya gitmişti. Babam annen nerde dedi. Ben abdest alıyor ne olduki dedim. Babam bir şey yok dedi ve Azra nerde dedi ben uyuyo dedim. Babam azraya bakmaya gitti. Ve bağırarak dışarı çıktı. Ben korktum. Ne oldu dedim. İnsan olmayan biri azraya bakıyor dedi. Annemde abdest almış benim yanıma gelmişti. Annem koşup Azraya baktı ama kimse yoktu. Babama ne oldu sana dedi. Babam anlatmaya başladı bugün bir hasta geldi. Kendi kendine konuşuyormuş. Ailesi cinlerin musallat olduğunu sanıyorlardı. Bende öyle saçmalık olmaz. Çocuk çok fazla yalnız kalmıştır konuşamayacak kimse bulamayınca kendi kendine konuşuyordur derdemez hasta bana dönüp insanlardan başka varlıklarda var. İnanmazsan biz inandırmasını biliriz dedi. Şaşırdım hatta birazda korktum. Ama belli etmedim. Sonra babası ve annesi aynı anda şimdi sana birşey yapmayacağız. Var git evine eğer karının ve çocuğun dediğine inansaydın başına bunlar gelmezdi. Dedi. Bende koşarak muaynaneden arabaya gittim ve eve geldim işte böyle.
