ဂျောင်ကုထယ်ယောင်းကိုမွေးနေ့ပွဲအတွက်ဖိတ်ပြီးပြီ
ဆိုပေမဲ့မွေးနေ့မတိုင်ခင်ထယ်ယောင်းရဲ့ရုပ်လေးကို မြင်ချင်နေမိသည်။ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုကတစ်ပတ်
တစ်ခါသာတွေ့ခွင့်ရတာမဟုတ်လား။ဂျောင်ကုရဲ့အစီစဉ်ကထယ်ယောင်းကိုသူ့မွေးနေ့
ပြီးတာနဲ့ ထိုအိမ်ကြီးကနေခေါ်ထုတ်သွားမယ်။
သူ့အစွမ်းအစနဲ့ အဖေဆီမှာအလုပ်လုပ်မယ်။
စိတ်ဒဏ်ရာတွေနဲ့ထယ်ယောင်းကို အချစ်တွေနဲ့ ပြန်လည်ကုစားပေးမယ်။ သူချစ်ရတဲ့သူ့Hyungကို လက်ထပ်ယူမယ်။ဂျောင်ကုရဲ့အတွေးတွေထဲမှာတော့စိတ်ကူးယဉ်လေးတွေက
အစီအစဉ်တစ်ကြ နေရာယူထားပြီးပြီဖြစ်သည်။
ဂျောင်ကုရဲ့မွေးနေ့ကမနက်ဖြန်ဆိုရင်ရောက်တော့မှာ ဖြစ်ပေမဲ့သူမစောင့်နိုင်တော့ပေ။ သူ့Hyungကို
ထိုအိမ်ကြီးကနေခေါ်ထုတ်သွားချင်ပြီ။သူရင်ခုန်နေတဲ့အကြောင်းကိုရင်ဖွင့်ဖို့အတွက် ဂျောင်ကုရဲ့ခြေလှမ်းတွေကထယ်ယောင်းတို့ခြံရှေ့ ရောက်လာခဲ့သည်။ခြံတံခါးကလူခေါ်ခေါင်းလောင်းလေးကို တီးလိုက်ပြီးမကြာမှီမှာဘဲ ထယ်ယောင်းကအိမ်ထဲက ထွက်လာခဲ့သည်။
ခြံရှေ့မှာတက်ကြွနေတဲ့ဂျောင်ကုရဲ့ပုံစံကြောင့် ထယ်ယောင်းမှာစိတ်ညစ်နေသည့်ကြားထဲပြုံးမိ
သွားသေးသည်။ခြံတံခါးကိုဖွင့်ပေးပြီး ဂျောင်ကုကို
ကြည့်ရင်း ထယ်ယောင်းကအတတ်နိုင်ဆုံးပြုံးပြလိုက်ကာ..."ဂျောင်ကု ဘာဖြစ်လို့တုန်း "
ဂျောင်ကုထယ်ယောင်းရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ခြံပြင်ကိုဆွဲခေါ်လိုက်သည်။
"Hyung ကိုမနက်ဖြန်ဒီအိမ်ကြီးကနေ ကျနော်ခေါ်ထုတ်သွားရမှာမို့လို့ကျနော် အရမ်းပျော်နေတယ်။"
ဂျောင်ကုရဲ့စကားကိုထယ်ယောင်းကရေးရေးလေးသာ ပြုံးပြပြီး...
"အင်း ဂျောင်ကုကီလေးတောင် ၂၁နှစ်ပြည့်ပြီနော်"
"Hyung ကလဲ ဘာဂျောင်ကုကီလေးလဲ ကျနော်ကလေးမဟုတ်ပါဘူးနော်။"
မျက်နှာလေးဆူပုတ်ကာပြောသည့်ဂျောင်ကုကို ထယ်ယောင်းမှာအသဲတယားယားဖြစ်ရပြန်သည်။
ကလေးပုံလုပ်ကာကလေးမဟုတ်ဘူးလို့ပြောနေသည်ကိုး။
