Duyduğum seslerle kafamı kaldırdım , karsimda ağlayan abime baktım ilk kez.abimi bu kadar içtenlikle ağlarken görüyordum ne olduğunu anlamadan bende ağlamaya başladım
Her yer karanliktı abim kapının arkasına çöktü bende hemem yanına çöktüm ne olduğunu anlamamıştım karşıdaki yansıyan ışık gözlerimi acıtırken zar zor bakabilmiştim hayatımın bana tatıracağı acıdan habersiz bakıyordum karşıya
yerde yatan bedeneden habersiz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK GEÇMİŞ
ChickLit_okuduğum her romanda bir kahraman oldum , ama en çok kendi hikâyemde yoruldum _
