Görünemeyen Yardım

1.Bölüm

Selam ben Nazlı Gülengül :) Neyse anlatmaya başlayayım yine köpeğim Şila'nın yüzümü yalamasıyla normal bir güne uyanmıştım. Gerçi etrafımı göremeden ne kadar normal olabilirse? Neyse devam edeyim. Yatağımdan kalktım ve ellerimle duvarı yoklayarak duvara dayadığım bastonumu buldum. Yavaş yavaş ilerleyerek mutfağa gittim. Sonra dolapların kapağını elimle yoklayarak açtım ve Şila'nın mamasını aldım. Şila'nın ona mama vermem için yanımda heyecanlı bir şekilde koştuğunu duyabiliyordum, zaten her gün yapıyordu bunu. Mama kabını elime aldım ve mamayı dökmeye başladım. Dökerken birkaç parça mamayı yere dökmüştüm sanırım. Ama bizim obur hiç durur mu? Mama yere düştüğü anda yemişti. Daha sonra mutfağa geri döndüm ve kahvaltımı hazırlamaya başladım. Biraz zor oluyordu evet ama alışmıştım artık. Keşke gözlerimin görmesi için yapılan ameliyatın parasını bulabilseydim. O zaman bunları yaşamama gerek kalmayacaktı ama yapacak bir şey yok. Kahvaltımı bitirdikten sonra kıyafetlerimi giymek için odama gittim. Dolabımda elime ilk gelen kıyafeti giydim ve Şila'nın tasmasını aldım. Şimdi Şila'yı gezdirmem gerekiyordu. Çünkü Şila bir Labrador Retriever ve bu cinsin enerjisini atması için her gün dışarıya çıkması gerekiyordu. Ama onun bana yaptığı yardımın yanında bu bir hiç. Çünkü Şila ben ne zaman dışarı çıksam dışarıda benim yürümeme yardım ediyor ve beni koruyordu. Kapıyı açtım ve apartmandan dışarı çıktık. Şila yürürken beni de bekliyordu çünkü ben elimdeki baston ile ürkek adımlarla ilerliyordum. Caddeden karşıya geçtik. Burası parktı ve parka geldiğimiz için Şila'nın tasmasını açtım. Sanırım koşmaya başladı çünkü buraya her geldiğimizde diğer köpeklerin yanına gidiyordu. Bende bastonumla yerleri yoklayarak gitmeye başladım. İşte tam o sırada ne olduysa oldu! Bir şeyin bana çarptığını hissettim ve son olarak hatırladığım şey yere düşüşümdü...

Eveet ilk bölümümle karşınızdayım. Umarım bölümümü beğenmişsinizdir.

-Sizce ne oldu?

Yorumlarınızı bekliyorum...

Yeni bölümde görüşmek üzere, sevgiler...