THE LOVE UNTOLD (Completed)

#පෝගෝෂිප්දා!!!

මගේ උකුළ උඩ තිබුනේ වෙරලක ඇවිදින පිරිමි ළමයි දෙන්නෙක් ඉන්න චිත්‍රයක්.
ඒක දිහා බළපු මං සුසුමක් හෙළුවා. "පෝගෝශිප්දා හ්‍යොන්ග්" දහස් වෙනි වතාවටත් මට ම මුමුණාගත්තා.

"අපි ආයෙත් දවසක මෙතනට එමු" කියලා මට පොරොන්දු වුණු ඔයා අද මං එක්ක නැහැ. ඔයා ආයේ නො එන්න ම මාව දාලා ගිහිල්ලා. ඒත් ඔයාගේ මතකේ අරන් මං අද මෙතනට ආවා. ඒ නිසාම මට එච්චරම තනියක් නැහැ. ඔයාගේ ලස්සන ඇස් දෙක, උණුසුම් හිනාව දකින්න නැති නිසා මං හැඟීම්වලින් හරිම හිස් මනුස්සයෙක් වෙලා. ඔයා මං ළඟ නැති අඩුව සම්පූර්ණ කරන්න කෙනෙක් මට මූණ ගැහුනේ නැහැ. ඒ නිසා මං. මෙතැනට ආවේ ඒ අඩුව තාවකාලිකව හරි පුරවා ගන්න වගේම මට ඔයාට කියන්න දෙයක් තියෙන නිසා.

මෙතනට අපි දෙන්නා මුලින්ම ආපු දවස මට ඊයේ වගේ මතකයි.

ඒ අපි මගේ ග්‍රැජුවේෂන් එක දවසේ මෙතනට ආපු දවස, එදා මගේ ජිවිතේ අලුතින් පටන් ගත්ත දවස වුණා.

ග්‍රැජුවේෂන් එක දවසේ උදේ ගොඩක් බය වෙලා හිටිය මාව සන්සුන් කරන්න දැනගෙන හිටියේ ඔයා විතරයි. ග්‍රැජුවේෂන් එකෙන් පස්සේ මාව ලස්සන තැනකට එක්කගෙන යනවා කියපු ඔයා මගේ බය නැති කරලා දැම්මා. මමත් ග්‍රැජුවේෂන් එක ඉවර වෙනකං බලන් හිටියේ ඒ තැනට යන්න. ඔම්මායි අප්පයි එක්ක ස්කෝලේ මේන් ඔඩිටෝරියම් එකේ තිබුණු ග්‍රැජුවේෂන් එකට ගිය මං හැමතිස්සෙම ඇස් කර කව කව හෙව්වේ ඔයාව. මම හැමතිස්සෙම වටපිට බලනවා දැකපු අප්පත් විහිළු කළේ කෙල්ලෙක්වත් හොයනව ද කියලා අහලා. ඒ වෙලෙත් මං හෙව්වේ ඔයාව හ්‍යොන්ග්. ඔයාගේ උණුසුම පිරිච්ච කතා කරන ඇස් දෙක, මාව නිවන්න පුළුවන් ඒ ආදරණීය හිනාව.
ඔයා ඔඩිටෝරියම් එකේ දොරින් ඇතුලට එනවා දැකපු වෙලාවේ මට දැනුණු සතුට කියා ගන්න බැරි තරම් හ්‍යොන්ග්. මාව දැකලා මට අත වනපු ඔයා අපි දිහාට ඇවිදගෙන ආවා. ඔයාව දැකලා ඔඩිටෝරියම් එක ඇතුළේ හිටිය අය " ඒ KG එකේ නිව් ඕනර්" කියලා කෙඳිරුම් හඬවලින් කියද්දී, මගේ වයසේ අනිත් ගැහැණු ළමයි ඔයා දිහා බලලා "දේබක්, එයා හරිම හොට්නේ." කියද්දී මට දැනුණ අපි දෙන්නගේ වෙනස. ඔයා කවදාවත් මට ඒ දේ දැනෙන්න නොදුන්නත් අද මට ඒ වෙනස ගොඩක් දැනුනා.