ညသန်းခေါင်ယံအချိန်တွင် ဝမ်ရိပေါ်လေးတစ်ယောက်အိပ်ရာပေါ်လှဲနေရင်း သူ့ကိုကိုရှောင်ကျန့်ဖုန်းဆက်မည်ကိုစောင့်စားနေသည်။
"ဟွန့် ကိုကိုကလဲဒီချိန်ဖုန်းပြောနေကျကိုဘာလို့မဆက်တာ
လဲ အိပ်ပျော်နေပြန်ပြီလားမသိဘူး"
အတော်အတန်ကြာစောင့်နေသော်လဲ ဖုန်းcallလေးတစ်ခု
တောင်ဝင်မလာပါ။စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပေမယ့် မျက်လုံးက
မနေနိုင်စွာမှေးဆင်းလာပြီဖြစ်သောကြောင့် စိတ်ပေါက်ပေါက်
နှင့် မီးပိတ်ပြီး အိပ်ရန်သာဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ကျွီ
"ဟင်ဘာသံပါလိမ့်"
ရိပေါ်အိပ်ခန်းနှင့်ဆက်လျက်ရှိသော ဝရံတာတံခါးကရုတ်တရတ်ပွင့်သံကြားလိုက်ရသည်။သွားလဲမကြည့်ရဲပါ ရိပေါ်ကသရဲ
ကြောက်တတ်တယ်လေ။
လျှပ်လျှပ်
"ဟင် ခြေ..ခြေသံလား ဘယ်..ဘယ်သူလဲ"
တကယ်ကြောက်လာပြီမို့လို့ ဘေးနားမှာရှိတဲ့ မီးခလုတ်ကို
ဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်..တံခါးနားမှာရပ်နေတဲ့လူကြောင့် ရိပေါ်
ကြောင်အအနဲ့ ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေမိသည်။
"ကို...ကိုကို"
ရိပေါ်ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေတာကို ပြုံးလျက်ကြည့်ကာ
အနားသို့လျှောက်လာပါသော ထိုလူရှောင်ကျန့်................ဟင့်အင်း....ကိုကို.....
"ဘယ်..ဘယ်လိုလုပ်ပြီး..ဒီချိန်"
"ရှူး"
မိမိ၏နှုတ်ခမ်းကိုလာထိသော လက်ညိုးလေးအား ခပ်နာနာ
ကိုက်ပလိုက်သည်။ဟွန့် လူကိုလန့်အောင်လုပ်တဲ့ကိုကိုစုတ်
"အဟက်....ခွေးလားကိုက်ရအောင်..ဟင်"
"ဘာလာလုပ်တာလဲ ဒီချိန်ကြီး...လူကိုအလန့်တကြားနဲ့"
"လွမ်းလို့ပေါ့..ကိုယ့်ကောင်လေးကို"
"အပိုတွေ.."
မျက်စောင်းလှလှလေးထိုးဖို့ကိုလဲမမေ့။
"ahk တကယ်ပါကွာ..ကို့ခလေးလေးကကိုယ်ဖုန်းမဆက်
လို့စိတ်ကောက်နေမှန်းသိတာပေါ့..အဲ့တာကြောင့်ကိုကိုကလချော့တာ mwah"
YOU ARE READING
Dark Space
Fanfic🚫W A R N N I N G🚫 One Shot Stories➕ /Zhanyi/ (Zawgyi+unicode) -Don't blame if you don't like-
