Οι διακοπές τελείωσαν. Τα σχολεία άρχισαν ξανά. Μαζί με αυτό και η λαχτάρα των δύο ερωτευμένων μας φίλων.
Κινήσεις, ενδιαφέρον, φτύσιμο, απόρριψη, έντονα βλέμματα... ήταν όλο.
Μόνο που υπήρχε ένα θεματάκι. Η Y/n δεν κοιτούσε αρκετά τον jungkook ώστε να τον ενθαρρύνει. Εκείνος πλέον είχε πάρει κατακαρδα ότι μάλλον δεν ενδιαφέρεται τόσο όσο εκείνος.
---
Σήμερα ήταν η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
Suga:Θα κάνεις σήμερα πολλά..
Jk: Φώτισε με κιαλλο
Sg:Θα της πεις ότι την θες
Jk:Ναι καλά
Sg:Τσι..έστω Γεια
Jk:Αα ναι θέλω να της μιλήσω γιατί μου μίλησε και εκείνη την άλλη φορά θυμάσαι;
Sg:Ναι ναι...λοιπόν μόλις σχολιάσουμε μην το ξεχάσεις
Αφού ήρθε αυτή η ώρα και ο Suga το είχε ήδη ξεχάσει, ο jungkook πήγε να φύγει γρήγορα για να μην το κάνει.
Τότε που τον είδε να φεύγει τρέχοντας θυμήθηκε.
S:Ειιι!!
Του φώναξε και εκείνος γύρισε.
Jk:Τι θέλεις;
S:Σκάσε βρε πονηρε, για πάμε πίσω και θα κάνεις αυτό που σου είπα
Jk:Φουυυ...
Τα αγόρια γύρισαν πίσω. Για καλή τους τύχη η y/n είχε καθίσει όρθια και παρακολουθούσε την φίλη της. Τότε κάτι την τράβηξε να κοιτάξει από τα πλάγια.
Είδε αμέσως τον Jungkook και από πίσω τον suga, είδε που κι οι δύο την κοιτούσαν καλά καλά. Αμέσως κοίταξε τον αγαπημένο της στα μάτια και ειδε πως ήταν έτοιμος να της μιλήσει. Τότε εκείνη γύρισε λίγο προς τα εκείνον και περίμενε με λαχτάρα να μιλήσουν.
Όμως ο Jungkook δειλιασε εκείνος αυτή την φορά...
Δεν ειπε κάτι και απλά προσπέρασε. Έπειτα γύρισε και την κοίταξε απ'την πλάτη της.
Η y/n άκουσα μόνο ένα "είσαι μαλακας" μαζί με ένα χτύπημα και τότε σκέφτηκε το τι θα ήθελα μάλλον να είχε κάνει. Τα κορίτσια έφυγαν
S:Αλήθεια...
Jk:Σταμάτα θα τα φτιάξω όταν πάω σπίτι...Θα την προσθέσω στο messenger
S:Έστω θα καταλάβει κάτι...
Έτσι κι έγινε. Ο Jungkook κατευθείαν αφού πήγε σπίτι έφτιαξε messenger και την έψαξε.
YOU ARE READING
Ε Σ Υ
FanfictionΤι είναι έρωτας; Γιατί τον φοβάμαι; Γιατί δεν τον αποδέχομαι; Ο μοναδικός που μου έμαθε τι είναι έρωτας... Ένα κορίτσι νοιώθει για πρώτη φορά τον έρωτα μέσα από τα στάδια της ζωής της.. Θα είναι όμως ο μοναδικός για εκείνη μέχρι το τέλος; Μια περιπε...