Hata hata üstüne durmadan yanlış yapan tek varlık biz insanlarız bu evrende.Yapmış olduğumuz hataları telafi etmeye calışacağımız yerde içimizdeki öfkemize yenik düşeriz ve sonunda kendimizi karanlık bir kuyunun dibinde buluruz.Herşey için çok geç kalmışızdır oysaki.O saatten sonra yapabildiğimiz tek sey ellerimizi yukarıya doğru uzatıp çare aramaya başlamaktır ve bir bakmıssınız ki o elleri tutup sizi oradan çıkartabilecek olanlarıda kaybetmişsinizdir. O an ise tek ihtiyacımız olan sey ellerimizin boş kalmaması ve çaresizliğimizden kurtulup oradan çıkmak istememizdir. Hiç bir zaman içimizdeki öfkeye yenik düşmememiz gerektiğini anlarız.Ama çok geç kalmışızdır...
